සුභ නව වසරක් වේවා!!!

මගේ සියළුම මිතුරැ මිතුරියන් හා ලෝ වාසී සැමට සුභම සුභ නව වසරක් වේවා!!! 

Happy 2014 to all of you!!!!

නත්තල් අසිරිය......

මම දන්නවා අපේ ලංකාවේ බොහෝම ස්රද්ධාවත් කිතුනු බැතිමතුන් ඉන්නවා. ලෝකයෙත් සිටිනවා. මේ ඔවුන් ගැන නොව මට එංගලන්තයේදී නත්තල පිළිබඳ දැණුන අදහසක් පමණයි. 

ඔබ සැමට සුභ නත්තලක් වේවා! ලොවෙහි සාමය රජ වේවා!!!

ගස් වල කොළ හැලී අතු පමණක්	රැඳුනා
ඒ මත හිම ඇලී සුදු පැහැයෙන්	දිලුනා
සීතල පවන් වැල් සවනඟ කිති	කැවුනා
නත්තල් අසිරියෙන් සැම හද ඔප	වැටුනා
උත්සව සමය වෙනුවෙන් පාසල්	වැසුනා
තෑගි බෝග ගන්නට මිනිසුන්	පිරුනා
නත්තල් ගස් වලට කප්පාදුව	ලැබුනා
අසරණ කළුකුමා මස් වී ගෙට	ඇඳුනා
නත්තල් සීයා හැම නිවසෙම දිස්	වූවා
නත්තල් ගසින් සාලය හැඩ වැඩ	වූවා
පිනි මුව පැටව් රංචුව සබයට	ආවා
මුළු පරිසරය නෙක පැහැයෙන් ඔප	වූවා
පල්ලිය දිහාවට කවුරුත් නොම	ඇඳුනා
එහි ඇති කුරුසයේ දුහුවිලි මල	බැඳුනා
සාමයේ කුමරු ඇති බවවත් නොම	හැඟුනා
එතුමාටත් හොරෙන් සුභ නත්තල	ගෙවුනා

පනං අටා..........

කුඩා අවධියේ මගේ ළපටි සිත තුල ලැඟුම් ගත් චරිත අතර විශේෂ ස්ථානයක් මා මේ කියන්නට යන කථාවේ කථා නායක මහළු දර පලන්නාට හිමිවීම වැලැක් විය නොහැකි කරුණකි. 

ඔහුටද සන්තකටම තිබු එකම ඇඳුම වුයේ කාකි කබායකි. මෙම කබායෙන් හා හම්පඩ ගැසුණු සරං කොටයකින් සැරසී පොරෝ කෙටියකින් සන්නද්ධ වන ඔහු උදෑසනම පාරක් පාරක් ගානේ දර පලන රැකියාව සොයා මෙහෙයුම ඇරඹුවේය. දර පලා ලැබෙන මුදලකින් දිවි ගැට ගසා ගත් ඔහුට හරියට ඉන්න හිටින්න තැනක් හෝ නෑයෙක් මල්ලෙකු සිටින වගක් කවුරුන් හෝ දැන සිටියේ නැත.

ඒ කාලයේ ගොන්නු දෙන්නා බැඳි දර කරත්ත ඉතා ඈත පිටිසර ගම්මාන වල සිට සිදාධියට වෙළදාම සඳහා ඒම ඉතාම සුලභ දර්ශනයක් විය. අපේ නිවස ඉදිරි පිට බොරළු පාරේද උදෑසන කාලයේ කරත්ත කීපයක්ම කිරි කිරි හඬ නගමින් ගාටනු අපට හොඳින් හුරු පුරුදු දසුණකි.

අපට දර අවශ්ය වූ විට උදෑසනම තාත්තා දර කරත්තයක් අප නිවස පිටුපස මිඳුල් කෑල්ලට බා ගනු ලැබුවේය. බොහෝ විට මෙම දර ගොඩ පලා ගැනීමේ කාරිය අප පැවරුවේ මා මේ කියන දර පලන්නාටය.

ඔහුගේ නමක් හෝ ගමක් අප කිසිවකු දැන සිටියේ නැත. එහෙත් එක් දෙයක් නම් මුළු නගරයේම වැසියෝ දැන සිටයෝය. එය නම් "පනම් අටා" නම් වූ ඔහුගේ අනවර්ත නාමයයි. 

 

එහෙත් එම නමින් හැඳින්වීම ඔහු කෙතරම් පිළිකුල් කලාද යත් එම නම ඇසුණ විගස ඕනෑම කෙනෙකුට අමු තිත්ත කුණු හරුපයෙන් බැණ වැදීමට ඔහු කිසි විටෙකවත් පසුබට නොවූයේය. සෑම දිනෙකම පාහේ නොසන්ඩාල කොල්ලෙකු ඔහුට "පනම් අටා" යැයි කියා කෑ ගැසූ විට අම්මා මුත්තා මතක් කර බැණ වැදීමට ඔහු පෙලැබුනේය.මෙයින් තුටුවූ කොල්ලන් දිගින් දිගටම ඒ නම කියා කෑ ගැසීමට පුරුදුව සිටියෝය. 

ඔහුට "පනම් අටා" කියූවේ මන්ද හා එයට ඔහු කිපුනේ මන්ද යන වග අප කිසිවෙකුත් දැන සිටියේ නැත.

දර ගොඩ පැලීම බාර ගත් පසු කාකි කබාය ගලවා අසල ගසක එල්ලන ඔහු සරමද කැහැපොට ගසා ගෙන දර පැලීම පටන් ගන්නේ ඇඟිලි තුඩින් පොරවේ මුවහත පිරිස්සා බැලීමෙන් අනතුරුවය. ගසන හැම පොරෝ පහරකටම පසුව "හහ්"යැයි හඩක් නිකුත් කිරීම ඔහුටම ආවේනික වූ අන්යයතාවයක් විය. 

ඔහුගේ වැහැරී,හෙම්බත් වූ කැහැටු කකුල් දර ගොඩෙහිම වූ දර ඉපල් සේ දිස් විනි. පයින්ම ගාටා පාදයටම ඇලී ගිය අංඩදැමූ පාවහන් යුවලය සෑම විටකම ඔහුගේ දෙපා වල විය.

මද වේලාවක් දර කොටයක් සමඟ ඔට්ටුවන ඔහු මදකට විඩා නිවා ගැනුමට ඇනබා ගත් කල කහට කෝප්පයකින් සංග්රහ කිරීමට අපේ අම්මා වග බලා ගත්තාය. කහට කෝප්පයෙන් සප්පායන් වන ඔහු කණේ ගසා ගෙන ආ බීඩියක්ද දල්වා ගෙන නැවත වැඩ ඇරඹුවේ මුළදීට වඩා බොහෝම හිමිනි.

හිරු මුදුන් වී මද්දහන උදාවන තුරු දර පලන ඔහු දහවල් බත සඳහා වැඩ නතර කොට අපේ වත්ත පහල ළිඳෙන් මුණ කට සෝදා ගෙන දනට වඩින හිමි නමක් සේ අපේ කුස්සියට සේන්දු වී ඇනබා ගන්නේය. ඉන් පසු අම්මා බෙදා දෙන බත් පත දෑතින්ම පිළිගෙන හිරවී හිරවී කෑමට පටන් ගන්නා ඔහු හිමිහිට බත අහවර කලේ මහත් භක්තියකිනි. 

ඔහු කෑම බුදින ආකාරයේද අපූරු සුන්දරත්වයක් විනි.  අතින්  බත් පිඟානේ පැත්තෙන් පැත්තට තල්ලු කරමින් කෑම කනු මා දැක තිබුනේ ඔහුගෙන්ම පමණි.

අම්මා දෙන වතුර වීදුරුවද උඟුරට දෙකට අහවර කොට කරාමයෙන් අත කට සෝදා ගෙන පිඟානද හෝදා කුස්සියෙන් තබන ඔහු බුලත් විටකයකින්ද සප්පායන් වීමට අමතක නොකලේය.

මින් පසු හිරු අවරට යන තෙක්ම දර පලා වෙනම ගොඩකට ගසන ඔහු දවසේ වැඩ නිම කොට පහල ලිදෙන් දිය නා නැවත පුරුදු සරමට හා කාකි කබායට බසින්නේ දවසේ ගතමනාව ලැබෙන තුරුය.

පැලූ දර ගොඩ විශාල කර පෙන්වීමට  ඔහු අනුගමනය කරන උපක්රමයක් පසුව අපගේ අතටම හසු විය.ඒනම් පැලීමට දුෂ්කර කොට කැබලි පැලූ දර යටින් ඔබා ගොඩ වැඩි කර පෙන්නීමයි.

ඒ කෙසේ වෙතත් අම්මා හෝ තාත්තා ඔහුට කිසිත් නොකීවෝය. දවසේ ගතමනාව අම්මාගෙන් ලබාගත් ඔහු කොහේ හෝ රාත්රිය ගත කරන ස්ථානය බලා පිටව ගියේය.

මේ ආකාරයෙන් කාලය ගත වු අතර මගේ උසස් අධ්යාපනය සඳහා ගමින් පිටව වාසය කිරීමට මට සිදුවිය. මේ කාලයේ ඉගැනුම සඳහාම මාගේ අවධානය යොමු වු අතර දර පලන්නා පිළිබද මතකය මුළුමණින්ම පාහේ මසිතින් බැහැර විය.

අවුරුදු කීපයකට පසු ගම ආ මට හදිසියේම මෙන් අප දර පලන්නාව සිහි විය. අම්මාගෙන් ඔහු ගැන විමසූ මට සතුටුදායක ආරංචියක් නොලැබුනි. ඇගේ පිලිතුර වුයේ මාස කීපයකින් ඔහුව නොදුටූ බවයි. 

කුතුහලය නිසාම මා නගරයේ දන්නා හදුනන කිහිප දෙනෙකු ගෙන්ද ඔහු ගැන විමසීමි. දින කීපයකට පසුව නගර සභාවේ සේවය කල මගේ මිතුරෙකුගෙන් ඒ දුක්බර පුවත මා හට දැන ගන්නට ලැබුනි.

එය නම් දින කීපයකට ඉහත දී ඔහුගේ දේහය පාළු ගොඩ නැගිල්ලක තිබී හමු වූ බවත් නගර සභාවේ වියදමින් එය මිහිදන් කල බවත්ය. ඔහුගේ මිනිය බාර ගැනීමට කිසිවකු නොසිටියත් ඔහුගේ පොරව ඒ වන විටත් අතුරුදහන්ව තිබු බව මගේ මිතුරා පැවසුවේ මුළු සමජය ගැනම කල කිරීමෙන් යුක්තවය. 

අවසාන මොහොතේ හෝ ඔහුට කිසියම් උදව්වක් කල නොහැකි වීම ගැන මට මා ගැනම කලකිරීමක් ඇතිවිය. 

ඔහුත් මාත් අතර කිසිම සම්බන්ධයක් නොතිබුනත් කාලයක් තිස්සේ ඔහු කල කී දෑ සහ කැහැටු වී ගිය ඔහුගේ මුහුණ සිහි වීමෙන් මාගේ දෑස් තෙත් වන බවක් මට හැඟුණි. 

සමාජයට බරක් වී සැමටම කරදරයක් වන මිනිසුන් බහුල සමාජයක කාහටවත් වදයක් නොවී අවිහංසකව ජීවත් වූ ඔහු වන් මිනිසුන් නිතර දකින්නට නොමැති බව මට සිහි විනි.

ඔහුට මිනිසුන් "පනම් අටා" කියූවේ සහ එයින් ඔහු අධික ලෙස කෝප වී බැන අඬගැහුවේ ඇයිද යන්න අදටත් මට ගැටළුවකි.....

අකලට මිලින කල මල් කැකුළියගෙන්.......

බ්රිගේඩියර් වරයාගේ රිය බිළිගත් සිසුවිය ගයනී මොළය මියගොස් තිබියදී පස් දෙනෙකුට අවයව දන් දෙයි- සත්ය සිදුවීමක්.

( කවියේ අවයව දන්දුන් ආකාරය මනඃකල්පිත බැව් සලකන්න.)

ආදරණීය අම්මා හා තාත්තාට,

ආදරණීය අම්මේ මට	නොබනින්න
පෙම්බර පියාණනි සැර වැර	නොකරන්න
පංතිය ඇරී නිවසට මා	පියමැන්න
හේතුව ඔයාලට පහසුව	සලසන්න
පාරේ දකුණතින් මම ඇවිදං	ආවා
කහ ඉර මතින් යන්නට පා	එසැවූවා
එතනින් පසුව මුළු ලොව අඳුරින්	නහවා
මගෙ සියොළඟම සැහැල්ලු වී	පියඹෑවා
අම්මේ දන්නවද සීයා හමු	වූවා
ගඟේ ගිලුණු මල්ලිත් සිටිනවා	දුටුවා
තව සැර මාමෙකුත් ඉඳහිට මට	රැව්වා
මා යට කරන් ගිය මාමගෙ හැඩ	මැව්වා
තාත්තේ මෙතැන තියෙනවා නම්	ලැයිස්තුවක්
තිබුනා එතන අයියා කෙනෙකුගෙත්	නමක්
අද බලද්දි ඒ නම නෑ තිබුනේ	ඉරක්
ඔහු තුල තිබෙනවා මා දුන්	වකුගඩුවක්
මාමා කෙනෙකු සිටියා මෙහෙ එන්න	කියා
හොඳටම බීලා අක්මාවත් දියැවී	ගියා
ඔන්න අද උදේ කියනවා නොඑයි	කියා
මගේ අක්මාව ගෙන මාමා ගෙදර	ගියා
නංගී කෙනෙකු සිටියා ලොව පෙනෙන්	නැතී
මගේ ඇස් දෙකින් ඇය දැන් ලෝකය	දකිතී
දුක් නොවන්න මා ඔබෙ ලොව නම්	නොමැතී
ඒත් පස් දෙනකු මා වෙනුවට	හිඳිතී

සපත්තු මහන්නා........

Photo Credit: flicker.com

මගේ මතකය නිවැරදිනම් මා මේ කියන්නට සැරසෙන කථාව සිදුවූයේ 70 දශකයේ අඟ භාගයේදී පමනය. එකල අප කෙලිදොලින් කල් ගෙවූ කුඩා දරුවන් වීමු.

මේ කාලයේ මගේ සිත ගත් එකිනෙකට හාත්පසින් වෙනස්වූ චරිත කිහිපයක් විය. ඔව්හූ මහා විශාල දේශය පාලනය කලවුන්වත් රිදී තිරයේ ජනප්රිය නළු නිළියෝවත් නොවූහ. සමාජයේ අපත් සමඟම විසූ ඔව්හූ අන්ත අසරණ එහෙත් අනුනට කරදරයක් නොවී තම හැකි පමණින් කීයක් හෝ උපයාගෙන එදා වේල ගැට ගසා ගත් අහිංසක මිනිසුන් කිහිප දෙනෙකි.

ඉන් මාගේ ප්රියතම චරිතය වූයේ ගෙයින් ගෙට පයින්ම ඇවිද යමින් කැඩුණු කුඩ හා සපත්තු අඵත්වැඩියා කොට එදා වේල උපයා ගත් දමිල සපත්තු මහන්නාය.

බුලත් කහටින් දුර්වර්නවු දත් දෙපෙල විරිත්තා පෑ ඔහුගේ සිනහව කෙතරම් අවිහින්සකද? ඒ අවංක සිනහාව පුරාම කෘතවේදී බව හා ලෙන්ගතු කම ගැබ්වී තිබුනි.

දූවිල්ලේ හා ගිනි කාශ්ඨකයේ පයින්ම ගාටා හෙම්බත් වූ, දින කීපයකින් රැවුල නොබෑ ඔහුගේ මුහුණ මට කියා පෑවේ ජීවත් වීමට ඔහු කරන අරගලයේ සාක්ෂිය.

දහඩියෙන් නැහැවී පෙගී තිබුණු කාකි පැහැති අත් කොට කමිසය හා කොට කලිසම ඇඟටම ඇලී තිබුනි.

දහස් ගනනකගේ කුඩ සෑදූ ඔහුට අව්වෙන් හෝ වැස්සෙන් ආරක්ෂා වීමට කුඩයක් නොතිබුනි.

සැමගේ සපත්තු සෙරෙප්පු සෑදු ඔහුට තිබුනේ අණ්ඩ දැමූ වර්ග දෙකක පාවහන් යුගලකි.

එයද පාදයටම ඇලී කඵ පැහැ ගැසී තිබුණි.

වැඩක් තිබුනත් නැතත් ඔහුට කෑමට හා බීමට යමක් දී අතේ කීයක් හෝ මිට මෙලවීමට එකල අපේ අම්මා පුරුදුව සිටියාය.

වැඩක් නිමකල පසු ඔහු කිසිවිටෙක ගානක් කියූවේ නැත. "කැමති ගානක් දෙන්න මාතියා" යැයි කියා කැඩුණු සිංහලෙන් පැවසූයේ ඒ සුපුරුදු අව්යාජ සිනහාවෙන්ම මුව සරසාගෙනය.

අපගේ ඇරයුම ඇත හෝ නැතා කඩුල්ලෙන් ඇතුලුවන ඔහු හිමින් සීරුවේ නිවසේ ඉදිරි පසට ගාටයි. ඉන් පසු නිවසේ ඉස්තෝප්පුවේ ඇනබා ගන්නා ඔහු කරන කියන හැම ක්රියාවක්ම නැරබීම එකල මාගේ ප්රියතම විනෝදාංශය වලින් එකක් විය. අනෙකුත් විනෝදාංශ වූයේ චිත්ර කථා හා පත පොත කියැවීමත්, චිත්ර පට බැලීමත්ය. ඒ පිළිබඳ තොරතුරු ඉදිරි කථාවකදී ඔබට හෙළිකරන්නම්.

ඉතිං ඔහුගේ ක්රියාවන් අතුරින් මා නැරබීමට ප්රියම කලේ වැඩක් අවසන් කල පසු ඔහු බුලත් විට කෑමට සැරසුනු  ආකාරයයි.

හරිබැරි ගැසී ඉදගන්නා ඔහු බඩතුරේ ගසා ඇති කුඩා මඩිස්සලය එලියට ගන්නේ මහා අනර්ඝ මැනික් පසුම්බියක ගන්නා ආකාරයෙනි.

එය හෙමින් ලිහන ඔහු අතපත ගා පුවක් කැබැල්ලක් ගෙන මුව රුවා ගනී. ඉනිකබිතිව බුලත් කොලයක් ගෙන හොදින් පිරිමැද නැට්ට හා අග කඩා මුවට ගෙන පරිස්සමින් හපන්නට පටන් ගන්නේ බොහොම වැදගත් අයුරිනි.

ඇඟිලි දෙක මුවට තබා සිහින් කෙළ පහරක් ගසන ඔහු බොහොම ප්රවේශමට දුම්කොළ කැබැල්ලක් හා හුනු ස්වල්පයක්ද හපයට එක්කරයි.

ඉතිරි හුනු වැකුනු ඇඟිලි කලිසම් කොටේ උලා ගන්නා ඔහු මෙවලම් පෙට්ටිය හිස මතට ගෙන නිමක් නොමැති දිවි ගමන අරබන්නේ හිස නමා අපෙන් සමුගනිමිනි.

මේ ආකාරයට අවුරුදු ගනනාවක් ගතවු අතර 1983 වසරේ ඇසළ පෝය ගෙවීයාමටත් මත්තෙන් ඒ ඊනියා දමිළ සිංහල කෝලාහළ ඇතිවිය. කොළඹින් ආරම්භ වූ කළබැගෑනිය මුළු රටම දවා අළුකර දැමූයේ කලකණ්ණි ලැව් ගින්නක් පරිද්දෙනි. නිවාස,කඩ හා සිනමා හල් ගිනිබත් විය. බොහෝ අහිංසක හා සිංහල ජන කොටස් හා මනාව බද්ධව ඔවුනොවුන් අතර සහජීවනයෙන් ජීවත් වූ දමිළ ජනයාට ජීවිතයෙන් පවා වන්දි ගෙවුමට සිදුවිය. බොහෝ සිංහලයන් තම ජීවිත පවා නොතකා තම මිත්ර දමිළ පවුල් තම නිවෙස් තුල සඟවාගෙන ජීවිත රැකුමට උත්සහා කලෝය. මහා අනර්ඝ සිනමා කෘති ශබ්දාගාරත් සමඟම පොළොවට පස් විය. ඉතා දක්ෂ දමිළ දොස්තරවරු, ගුරුවරු හා කළා කරුවන් ජාතියට අහිමි විය. ලංකාවේ ශ්රී නාමයට ලෝකය හමුවේ විශාල කළු පැල්ලමක් පමණක් ඉතිරි විය.

දින කීපයක් ඇදිරි නීතිය පනවා තිබුනි. සතියකට පමන පසුව විනාශ කල සුන්බුන් අතරින් පරිසරය සන්සුන් විය. 

එහෙත් එදායින් පසුව මට කිසිම දිනෙක ඔහු හමුවුයේ නැත. ඔහු ජීවත්වූ ස්ථානයක් වත් කිසිවකු දැන නොසිටියහ.

මේ ඊනියා ජාති ආලයෙන්, අවලං දේශපාලනයෙන් හා කුරිරු ත්රස්තවාදයෙන් මෙවන් අහිංසකයන් (දමිළ හෝ සිංහල වේවා ) දස දහසකගේ ජීවිත හා දේපල නැතිවුනිද? මෙය එක් කථාවක් පමණකි.

ඔහුගේ බුලතින් රතු වූ ඝන තොල් අතරවූ කහ පැහැති දත් විලිස්සා පෑ ඒ අව්යයාජ සිනහාව පමනක් කදුළු පිරි දෙනෙත් තුලින් තවමත් මට බොදවී පෙනෙයි. 

එම සිනහාව අප සමාජයේ නිරුවත දැක ඔහුගේ මුහුනෙහි ඇඳුණු සංකේතාත්මක සමච්චලයක්දෝ කියාත් දැන් නම් මට සිතෙයි.

ළබන සතියේ මා සිත් ගත් තවත් චරිතයක් වූ "පනං අටා"ගේ අන්දරයෙන් හමු වෙමු.

ඔබට හිතෙන ගුණ හෝ අගුණ මෙහි කොටා දමන මෙන් ඉතාමත් සෙනෙහසින් ඉල්ලමි. ඔබගේ එක වඳනක් නිර්මාණ කරුවකුගේ ඉදිරි ගමනට කෙතරම් වැඳගත්ද යන වග නිර්මාණ කාර්යයේ නියැලෙන ඔබ සැමට අමුතුවෙන් කිවයුතු දෙයක් නොවන බවද මම දනිමි........

පරපෝෂිතභාවය........

උදා ළා හිරු කිරණ

තැවරිලා තණ මත......

දිඳුළුවයි පිනි බිංදු

කුඩා මිණි කැට විලස.....

ඔප දමා තැනිතලාවම

එයින් නගිනා රශ්මියෙන්.....

තවත් සුළු මොහොතකින් 

චන්ඩවන ඒ හිරුගේ කිරණම.....

තණ පතේ රැඳි මැණික් කැඳළිති

මුසු කර හරියි වා තලයට.....

වළාකුළු පොලොවෙන් සොරාගත්

දිය කඳන් සැඟැවූ නිසා.....

උඩඟු වූ රුඳුරු හිරු 

අළු කර දැමුවා අහිංසක තණ පත්ද....

සිදුවෙන මේ අවනඬුව දුටු

නුබ ගැඹේ හද පළුදු වී.....

ගැලුවා කඳුළු ගංඟා

පරයවා හිරුගේ කදම්භය.....

පිපාසය සංසිඳුන තණ පත්

ඉපිළිලා හරිත පැහැයෙන්......

දවාලූ ඒ හිරුම හෙට දින

වඩින තුරු ඇත මඟ බලා ගෙන......

සැබෑ මිනිසකුගේ නික්ම යෑම......

ලොවෙන් සදහටම සමුගත් නෙල්සන් මැන්ඩෙලා  නම් සැබෑ මිනිසාට උපහාර පිණිස......

 

Photo Credit: consortiumnews.com

වර්ණ භේද වාදය නම්	අසූචියේ
දුඟඳ නසන් පිපි කුසුමකි පිනට	දැයේ
සුදු කළු වෙනස මකනට ඔබ කරන්	ගියේ
නිදහස් සටන අප කාගෙත් මතකෙ	තියේ
අවුරුදු විසි හතක් ඔබ හිරබත්	කෑවා
දිවියේ යොවුන් කල අඳුරෙහි තනි	වූවා
ඔබේ දිවි පසෙක ලා සටනට පන	පෙව්වා
ජාතියේ නාමයෙන් හැම දුක	ඉවසූවා
දඟ ගෙදරින් විත් නිදහස දිනූ	දැයේ
කළු ජනපති විය හැත්තෑ සවෙනි	වියේ
සදහට නික්ම යන ඔබ මේ පාළු	රැයේ
එක්වී සිහිකරයි සුදු කළු වෙනස	නොයේ

සොඳුරු ගාන්ධර්වයාණෙනි........

 

Photo Credit: selfdignity.blogspot.com

අද උපන්දිනය සමරණ අප සදාදරණීය අමරදේවයනට උපහාරයක් පිණිස.....

සංගීත අම්බරේ පෑ සුපුන් සඳය	ඔබ
ලඹ සවන් පිනා ලූ අමා ගී දහර	ඔබ
ගතින් මහළුව ගියද සිතින් තිරිහංය	ඔබ
හැමදාම දිලෙනු මැන අපේ ආයුෂත්	ලැබ
කොළොම් තොට මහළු නැත අවන්හල	එලෙසමයි
හන්තානේ කඳු මතින් හැමු පවන්	සිසිලසයි
අඩවන්වු දෙනෙතකින් ගැලු කාන්තිය	සුවයි
අපට ඇති සරණ නම් ගී පොතයි මී	විතයි
දශක අටකටත් වැඩි ඔබෙ සොඳුරු දිවි	පෙවෙත
මියුරු කට හඬින් ඔබ සුවකලා බිඳුනු	සිත
හොඳින් අස්වැද්දුවා සත් සරින් පුරන්	කෙත
සඳා වාසනා ඔබ සනසන්න සියළු	සත
Photo Credit: ravayanews.wordpress.com සොඳුරු ගාන්ධර්වයාණෙනි ඔබට දීර්ඝායුෂ ලැබේවා!!!!

ගතින් දුබලමුත් හිත හයියයි අම්මේ.....

   ස්වාධීන රූපවාහිණියේ වෙනස වැඩ සටහනෙහි පසුගියදා විකාශණය කෙරුණු හද කම්පා කරවන අම්මා කෙනෙකුගේ කථාවක් දැකීමෙන් මෙම කවිය නිර්මාණය කිරීමට මට සිත් විය. ඔබට හැකිනම් එම වැඩ සටහන සොයා ගෙන නරඹන මෙන් මම කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි. 

කථාව සැකෙවින් මෙසේයි. 

මෙම මෑණියෝ දරුවන් එකොලොස් දෙනෙකුගේ මවකි. දෛවයේ සරදමකින් ඉන් සත් දෙනෙකු මන්ද මානසික හා ඉතා දරුණු අන්දමින් ශාරීරක දෝෂ වලින්ද පෙලී ඇති අතර දරුවන් පස් දෙනෙකුම අඩු වයස්වලදීම ජීවිත වලින් සමු ගෙන ඇත. ඉන් පසුව නීරෝගිව සිටි දරුවන් සතර දෙනා දෙමව්පියන් අතහැර ගොස් ඇති අතර පියාද ජීවිතයෙන් සමු ගෙන ඇත. 

දැන් මේ මව අවුරුදු 31 ක්වු මන්ද මානසික දියණිය හා අවුරුදු 28 ක්වූ මගේ කවියේ කථා නායක ශාරීරික ආබාදැති පුත්රයා සමඟ දිවියට උර දෙයි. ඔවුනට ඉන්න හිටින්නට ගෙයක් දොරක් නැත. ඇයට ඇගේ නෑදැයින් මෙම දරු දෙදෙනා මඩමකට බාරදී ඔවුන් ළඟට එන ලෙස ඇරයුම් කලත් මේ ආදරණීය අම්මා ඔවුන් දෙදෙනාත් සමඟ විසුමට තීරනය කොට ඇත. ඉතිං මේ පුතා තම අම්මා හා අක්කාට විසුමට නිවසක් තනා දීම සඳහා රෝද පුටුවේ සිටම ගෙන යන අරගලය දෑසට කඳුළක් නොගෙනාවොත් ඔබ මනුස්සයෙකු දැයි මට සැකයක් උපදී. ඔහු දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ එකම එක දෙයකි. එයනම් අම්මාට කළින් තමන් මිය යන ලෙසයි. නමුත් ඊට පෙර ඔහුගේ සිහිනය අම්මාට ගෙයක් සාදා දීමයි. අඩි එකහාමාරක්වත් උස නැති මෙම තරුණයාගේ  කකුල් දෙකක් ඇත්තේම නැත. මුළු වැඩසටහන පුරාවටම එම ප්රදේශය සරමින් ආවරනය කර ගෙන සිටි ඔහු කිසි විටෙක කඳුළු සැලුවේත් උදව්වක් ඉල්ලුවේත් නැත. අම්මා ඔහුව ඇයගේ පියා යනුවෙන් හඳුන්වද්දී එතරම් වේලාවක් මා ඇස්වල තදකරන් සිටි කඳුළක් එලියට පැනීම මට කෙලෙසකවත් නතර කර ගැනීමට නොහැකි විය.

එතරම් ආබාධ ඇතිවත් ඔහු හඳුන් කූරු වෙළදාමේ හා ඩ්රම්ස් වාදනයේ යෙදෙමින් මුදල් සෙවීමට ගන්නා වෙහෙස හොඳින් අත පය ඇති කාහටත් මහඟු ආදර්ශයකි.

මෙය කියවා බලා ඔවුනට අපගේ යම්කිසි උදව්වක් කල හැකි වුවොත් මගේ උත්සහය සාර්ථක විනි යැයි සිතා මට ආඩම්බර විය හැක. ස්වාධීන රූපවාහිණියෙන් ඔවුන් පිළිබඳ කිසියම් තොරතුරක් ලබා ගතහොත් අප සැමගේ දැනගැනීම පිණිස පළකරන මෙන් ඉතා ඕනෑකමින් ඉල්ලා සිටිනවා. අපට තනිවම ලොකු උදව්වක් කලනොහැකි නමුත් අප සැවොම පොඩි උදව් සමඟින් එකතුවූ කළ ලොකු උදව්වක් කලහැකි බව ඔබට මතක් කරමින් අදට නවතින්නම්...

පහත ලින්කයෙන් එම වෙනස වැඩ සටහන ඔබට නැරඹිය හැකිය..

http://www.facebook.com/photo.php?v=239092876258927&set=vb.216769605157921&type=2&theater

දෙපයට පොලොවේ පහසක් කිසිදා	දැණිලා
නැත බුදු අම්මේ මම නෑ ඒ ගැන	සිතලා
රෝද පුටුවේ මා ඉපැඳුණ දා	ඉඳලා
විඳිනා දුකට නැත මා කඳුළැලි	සලලා
අයියලා පස් දෙනෙකු මියැදුණි බාල	වියේ
ඇති හැකි සොයුරු සිව් දෙන අප අතැර	ගියේ
දුක උහුලනු බැරි තැන අප්පච්චි	ලයේ
අප තනිකර දෙව් ලෝකෙට ඉඟිල	ගියේ
මඳ බුද්ධියෙන් යුතු සොයුරිය හා	මවට
විසුමට හිසට සෙවනක් ඉඳිකර	දෙන්ට
හඳුන් කූරු විකුණා එන	සොච්චමට
කොයි කල්පයක් ගතවෙද නොදැනේ	සිතට
කඩේ ඉදිරි පිට ගිනි අව්වේ	තැපලා
හඳුන් කූරු විකුණමි පුටුවේ	ඉඳලා
රාත්රියට සංදර්ශන වල	නැඟලා
බෙර පද මෙහෙයවමි යයි අතැඟිළි	පැළිලා
මට ලොකු පැතුම් නැත දෙවියන්ගෙන්	ගන්න
ඇති එක සිහිනේ නම් අම්මට	සලකන්න
ගෙයකුත් තනා දුන් පසු ඔවුනට	ඉන්න
අප්පච්චී හමුවට මා	ඇරලන්න
Image: livingfithealthyandhappy.com

ප්‍රේමයේ වියෝගය........

Photo credit: thefourhourworkday.com

දැනුත් ඉඳහිට දකින විට පුර පස සඳේ උණුසුම්	කැළුම්
මගේ මතකෙට හනික එන්නේ එදා දුන් ඔබේ පෙම්	බැළුම්
තාම මතකයි පාළු කමතේ සැදෑ යාමේ පෑ	රැඟුම්
කොහොම මං අද දරාගන්නද වෙනස් වූ හැටි ඔය	තරම්
එදා මා අත වෙලී සිටියා ලොවම අමතක කර	ඔයා
හිරුත් හොරැහින් බලා සිටියා වළා අතරින් කර	පියා
මිමිණුවා ඔබ වදන් සුමිහිරි පුරවමින් ආදර	දයා
එහෙම සිටි ඔබ සැඟවුනා මා පාළු අඳුරක බහා	තියා
ගොයම් පෑගූ කමතේ හමනා සුවඳ තවමත්	එලෙසමයි
දෙණියේ ළිඳ ළඟ කුඹුක් සෙවනේ සිසිල තාමත්	සුමිහිරියි
පහළ ඇල දිග රංචු ගැහෙනා දන්ඩි තවමත් හරි	දඟයි
එකම වෙනසට මට පෙනෙන්නේ ඔයා මේ ගම නැති	කමයි
ඔබේ සුකොමල බඳ වටේ සුදු සේලයක් ඔතනට	නඟේ
ලැමේ පිපි පෙති ගෝමරත් මුඳු සළුපටින් වසනට	නඟේ
ගෙලේ රේඛා වැසෙන්නට රන් පලඳවන්නට හරි	අගේ
හැම දොහේ මං හීන දැක්කා හැබෑ නොවුනේ ඇයි	නඟේ
ඔබේ මංගල ගමන බැලුවෙමි පාළු කමතේ තනි	වෙලා
වියළි සුළඟක් හමා ඇදුණා මගේ දුක ඔබ වෙත	සලා
හිතේ කහටක් නැහැ නඟේ මුළු හදවතින් මා පෙම්	කලා
තවම නොදනිමි ඇයිද ඔබ ගියේ මගෙන් මේ ලෙස වෙන්	වෙලා
Photo credit: overdepressionwordpress.com

යථාර්තය........

පුහු ආටෝපයෙන් වැසුණු

නුබේ ඔය වත කමල

බහුරූ කෝළමක දුටු

කවටයෙකු සිහි කරයි.....

ඇහි දෙබැම රැහැ දමා

ඉරි දෙකක් ගසා ඇත.....

වතේ සම නොපෙනෙන්න

පුයර තලි උලා ඇත....

ඇහි පියළි කඩෙන් ගත්

ලාබ බෝනික්කි මෙනි.....

තොල් සඟල ඔප දැමූ

අකීකරු සිත්තමකි......

කොට කෙරූ වරලසද

සුනඛ නැට්ටක වැනිය.....

ඇගෙහි ලූ වස්ත්රයෙද

කිසිදු හැඩ තල නැතිය.....

කැඩපතක් ළඟට ගොස් 

බලනු මැන හිතවතිය.....

බලා පවසනු මැනව

ඉන්නේ ඔබමද කියා???

සිර කරුවාගේ විලාපය........

ළන්දේ වණ පෙතේ දුව පැන නැටු	කාළේ
ගම් මැද එළියමේ චක්ගුඩු ගැහු	තාලේ
කොල්ලන් එක්ක තරඟෙට කවි කියු	ලීලේ
පෙර භවයෙදී කල දේ මෙන් දැන්	සිහිවේ
කුරුලන් මියුරු ලෙස කව් ගී කියපු	හැටි
මහා කඳු මුඳුන් තලයෙන් හිරු බැහැපු	හැටි
මලින් මලට සමනල් කැල පියැබු	හැටි
පෙණ පිඩු බබලමින් ගඟ දිය ගලපු	හැටි
බලමින් සිටියා මතකයි ගම ගොඩදි	මම
පුරවා සැණසුනා නිදහස් සුලඟ	ලැම
පැසසුම් කලා හැමවිට ගුරු දෙගුරු	සැම
ඒ මටදැයි දැන්නම් සිතනුවේ	කොහොම
නිදහස කියන වචනයේ වටිනා	අගය
මේ කඳවුරේ කොතැනත් දක්නට	නැතිය
පාළු කුටිය තුල මතුවන	සීතලය
මකලා දමන්නට හිරු දහසක්	මදිය
මේ සිර මැදිරියේ සීතල පිරි	පොලොව
බොහොම රළුයි සිරුරම මොර දෙයි	බැරුව
අම්මේ නුබේ උණුහුම පිරි හද	මළුව
සිහිනෙන් විඳින්නට එමි මා හැම	වරුව
කුඩා කවුළුවෙන් සඳ කැන් ගලපු	වම
පසලොස්වක අහස මනසින් මවමි	මම
මල්වල සුවඳ'විත් මැදිරියේ පිරුන	හම
පෙති වල මෙලෙක සිහිනෙන් අත්විඳිමි	මම
මා වරදක් නොකෙරුව බව නම්	අම්මේ
ඔබ හැර කවුරුවත් සිතනුවේ නෑ	අම්මේ
මා ඒ පුතුම බැව් ඔබ දන්නවා	අම්මේ
දැන්නම් දුක් නොවෙමි මං මෙය පුරුවේ	කරුමේ
මා හදවතින් මියගොස් දැන්	අවසන්ය
වරඳට නියම වූ දින ඒ	මළගමය
මගේ දිවි ගමනේ කෙළවර දැන්	අතළඟය
පෝරකයට යමි හෙට මා	නිවැරදිය
මළ බැව් අසා අම්මේ ඔබ	නොහඬන්න
ආයුෂ මෙපමණයි එය සිහියට	ගන්න
ඔබ පෙව් කිරි වලට කළ ගුණ	සලකන්න
මතු භවයෙවත් එමි අම්මේ මා	ඔන්න

අභිසරුළියණි........

මේ පාළු වීදියේ

මූසල වූ ඇඳිරියේ

දැකගතිමි නුබේ රුව

අහම්බෙන් යුවතියේ......

සැඳෑ අහසේ අඳුර

දුටිමි නුබෙ නෙත් තුලින්.......

සුළං රොදෙ ඉකිබිඳුම

ඇසිනි නුබෙ සුසුමකින්.......

හද නඟන අඳෝනා

පෙනුනි නුබෙ වත මලින්......

කෙසේ මම් සැනසෙම්ද

දැවෙන මේ සිරුරකින්......

ඔබෙ නග්න සිරුර මට

කිසිඳු හැඟුමක් නොදෙයි......

මොහොතකට පෙර ඇසුණු

නුබෙ වදන් හද පෙළයි.......

නුබේ කය උරා බිව්

කිසිවෙකුට නුබේ හඬ.....

මට ඇසුණ අයුරින්ම

ඇසුණෙදැයි නොම දනිම්.......

එහෙත් මා සබැඳියේ

මේ මුදල අත තබමි.....

එය රැගෙන නුබෙ පැතුම්

වෙත හනික දිව යන්න.....

එයට පෙරලා නුබේ

කයේ සුව නොම පතමි......

රාග සිතිවිලි වලා

පෙමින් පලවා හරිමි.....

අම්මා.......

අද උපන් දිනය සමරණ මගේ ආදරණී අම්මාට ඉතාමත් ආදරයෙන් හා කෘතගුණ පූර්වකව පිළිගන්වමි. මේ කවි ටිකින් සාගරයක් බඳු වූ ඔබ ගුණ කඳත් අහස් තලය සේ අනේක දුක් උසුළමින් අප හදා වඩා මේ තත්වයට අප පත්කළ ආකාරයත් එළිදැක්වීම කිසිසේත් ප්රායෝගික කටයුක්තක් නොවන බව මම දනිමි. එහෙත් එයින් අල්ප මාත්රයක් හෝ පිළිඹිබු වේනම් මාගේ උත්සහය යම්තරමකට සාර්ථකවී යැයි මා විශ්වාස කරමි.

ඔබ අපෙත් ආයුෂ ලැබ යහතින් හා සංතෝෂයෙන් ජීවත්ව සසර කෙළවර

මෛත්රී බුදුන් දැක නිවන් දකිත්වායි මා එක සිතින් ප්රාර්ථනා කරමි!!!

අම්මා......

සඳ එළිය සමඟ ඔබෙ සිසිල මට	දැනෙනවා
හමන මඳ පවනේ ඔබෙ හඬ නිතර	ඇහෙනවා
මල් සුවඳ පරයමින් ඔබෙ සුවඳ	හමනවා
යොඳුන් දහසක් දුරින් ඔබේ ගුණ	වැයෙනවා
මරු කතරෙ පිපාසෙට අමා දිය දහර	ඔබ
ඉඩෝරය නිමකරන් වැටුණු මල් වැස්ස	ඔබ
ගිලන් වූ දිවි මඟට සදාතන ඔසුව	ඔබ
මම කියා කෙනෙකු අද ඉන්නේ සිටි නිසයි	ඔබ
දස මසක් කුස හොවා මා හැදූ	අම්මේ
ඇඟේ ලේ කිරි පොවා මා වැඩූ	අම්මේ
ඔබ නොකා මගේ කුස පිරෙව්වා	අම්මේ
ඔබේ ගුණ ගයන්නට වචන මදි	අම්මේ
ඔබ මට පෙන්වා දුන් පාරේ	අම්මේ
පිය මැන ගියා අදටත් යනවා	අම්මේ
ඔබෙන් උගත දේ දරුවන්ටත්	අම්මේ
කියලා දෙනවා හැම පින ඔබටයි	අම්මේ
ඔබේ හිස සුදු වෙලා ගතේ සම රැලි	වෙලා
කුළුණු බර දෙනෙත් ඔබෙ කාලයෙන්	මැලවිලා
ගතින් මහළුව ගියත් සිතින් තිරිහං	වෙලා
සොම්නසින් හිඳිනු මැන දරු පැටව් සිහි	වෙලා
හැම දේ අනියතයි බියකරු ලෝ	තලයේ
ඔබගේ සෙනෙහේ පමණයි නොවෙනස්	වූයේ
කරුණා ගුණ කඳත් එක්වූ විට	ආයේ
මහා ගුණ සයුරකිය දරුවන් වෙත	පෑයේ
අම්මේ අද දිනේ ඔබගේ ජන්ම	දිනයි
ඔබ පෙව් කිරි සුවඳ මටනම් තවම	දැනෙයි
නිදුක් නිරෝගිව ඔබෙ දිවි ගත	වෙන්නයි
පැතුමන් පතමි අම්මේ ඉටුවනු	නියතයි

බලාපොරොත්තුව..........

Art by A. Lloyd

වැහි බරින් ගැබිනි වූ

ආකහේ ඉරාගෙන

චන්ඩ හිරු කිරණයක්

පොලෝ තල සිඹිනවා.........

කොහේදෝ සැඟව සිටි

මඳ පවන් වැල් පොදක්

අතු පතර පිසැලමින්

මියුරු තනු මවනවා...........

කුඩා වැහි බිංදුවක්

හිරු කිරණ හා වෙලී

ආකහේ පළාතක්

වර්ණවත් කරනවා..........

ඉඩෝරෙන් ඉරි තැලී

නග්න වූ මිහි තලය

වැහි බිඳක් උරලන්න

පෙර බලන් හිඳිනවා........

මිනී මරුවාගේ විඳිල්ල......

Photo: freegeorge.us

මකා දැමූයෙමි

නුබේ සිනා රැලි...

උදුරා ගත්තෙමි

සුසුම් පවන් වැල්....

වැනසූයෙමි මා

සුපිපුණ කුසුමන්

නැවතුම තැබුවෙමි

නුබේ ජීවිතයට........

අන්ධකාරයේ

දෑස වැසූ සද

නුබේ කඳුළු පිරි

දෑස දකින්නෙමි..

ජීවය ඉල්ලා

හඬා වැටුන හඬ

දෙසවන පුපුරා

ශ්රවණය කරනෙමි...

පාළු මැදිරියේ

නුබ දිවි සොරකම

හැමදා විඳිමින්

මා වැනසෙන්නෙමි......

සැම දිනයෙම මා

අවමන් ලබමින්

ඉපැදී මැරෙමින්

වන්දි ගෙවන්නෙමි.......

හේනේ පැලේ තනි වී.......

Photo credit: agridept.gov.lk

 Photo credit: ironkettlefarm.com

පසලොස්වක ගෙවී දෙදොහයි ගත	වූයේ
කිරි සඳ එළියේ අඩුවක් හෙම නෑ	ආයේ
එනමුත් මගේ හද තුල ඇති සිත්	යායේ
අමාවකයි නිතරම හොල්මන්	පෑයේ
කුරහං පීදිලා සුලඟේ ළෙල	දෙනවා
වට්ටක්කා වැලෙත් ලොකු ලොකු ගෙඩි	එනවා
වැටකොළු පතෝලත් මැහි වල	වැජඹෙනවා
මෙදා කන්නේ මගෙ අටු කොටු	ඉතිරෙනවා
දහවල භෝග පක්ෂින්ගෙන් රැක	ගන්න
රෑ තුන් යමේ වණ සතුනව	පන්නන්න
සීතල හිමේ මගේ මේ දුක දුරු	වෙන්න
මේ තනි හිතට කවි සිතිවිලි	පූදින්න
ඔබ කැන්දන් ඇවිදිල්ලා	සුන්දරියේ
මේ පෝයට එක සතියයි	ගතවුයේ
ගෙදර ඇඳේ ඉන්නා විට ඔබ	තනියේ
හේනේ පැලේ කෙලෙසක සැනසෙම්ද	රැයේ
කිසි දින නොදැණුනා මෙතරම්	සීතලයක්
ගිනි මැල ගසා ඇති මුත් එහි නෑ	අඩුවක්
ඔබ ළඟ යහනේ වැතිරී ඉන්නට	පිරියක්
ඇතිවී හිත හඬයි වෙන මා කරනු	කුමක්
හේනට නොආවොත් අටු කොටු හිස්	වෙනවා
ඔබේ ගෙල රනින් වැසුමට මට බැරි	වෙනවා
ආදර සිනා වා තලයට මුහු	වෙනවා
රැවුලයි කැඳයි රැකුමට පැල වෙත	එනවා
කුරහං කපන තුරු මැණිකේ	ඉවසන්න
එලවළු ටිකත් ළඟදිම හැක ගෙට	ගන්න
ඒ හැම විකුණලා මසුරං	උපයන්න
වණ සතුරනේ මෙහාට නෑවිත්	ඉන්න
ඩිංගිත්තක් මගේ ඇහැ පියැ වුන	විටදී
ඔබ මුව කමල සිහිනෙන් හද තුල	උපදී
දෙණියේ ලිඳෙන් නා ගෙන හෙට	දහවලදී
මා එමි පතිනියේ ඉනු හොඳැහින්	කන්දී

Photo credit: flixya.com

ශීත කළ එලැඹිලා....

Photo credit: aminddivided.com

ගස් කොළන් ඵල බරින්

පිරී ගිය වසන්තය...

සුවඳ දෙන නෙක මලින්

වැසී ගිය උයන් පෙත...

බිඟු නදින් මත් වෙලා

ගී  ගැයූ සැදෑ යම...

හිරැ රැසින් පන පෙවී

දිස්නේ දුන් සයුරැ තෙර...

ඇයිද අද ගොළු වෙලා

වෙන වෙනම ලෝක වල.....

අඳුර ඇත දැඩිවෙලා

සියළු එලි සැගැවිලා...

කාටනම් කියැනෙමුද?

තනි වෙලා අප සැවොම...

ඒත් මා ලබැඳියේ

එකක් නම් පැහැදිළිය...

ශීත කළ එලැඹිලා...

ශීත කළ එලැඹිලා........

හෙට......

සේයාරැව දෙව්නි ඒකනායකගෙනි.

බලා පොරොත්තුව දෑස පුරෝගෙන

හෙට දෙස බලනා පුතණුවනේ

ඔබේ දෙනෙත් තුල ප්රාර්ථනා මල් දස දහසින් පීදිලා තියේ

හැඟුමට නතුනොව බුද්ධිය ගුරැ කොට කටයුතු කෙරැවොත් අනාගතේ

ඔබත් දියුණු වී දැයට වැඩක් කොට බැබලිය හැක ඔය දෙනෙත් වගේ....

කවදද හිරු අපේ ලොවට වඩින්නේ....

සේයා රුව මුහුණු පොතෙන් උපුටා ගැනුනි.

මහ මඟ කවුරුවත් ළඟ නැහැ	පෙනෙන්නේ
වෙළදම් උනොත් පමණයි කුස	පිරෙන්නේ
අඳුරට කළිනි පොත් පාඩම්	කරන්නේ
කවදද හිරු අපේ ලොවට	වඩින්නේ

මවකගේ පැතුම....

සේයාරැව මුහුණු පොතෙන් උපුටා ගන්නා ලදී.

නුඹේ නිවහන මෙය තමයි දුව

එපා ඒ ගැන නුඹ සිතන්නට

ගවුමේ රැලි ටික හොඳින් නැතුවට

පහළ ගඟුලින් සේදුවෙමි එය...

යන්න දියණිය අකුරැ කෙරැමට

පමා නොම වී තක්සලාවට

හෙට දිනේදී නුඹට හැකිවෙයි

මේ වලෙන් ගොඩවී දිලෙන්නට.....

කඳුළු...........

Photo credit: rapgenius.com

ඉපැඳුණ දා පටන් හැම හෙලනා	කඳුළු
හද පිරි සෝ සුසුම් ලෝකෙට දෙන	කඳුළු
කරුන කිම උවත් සංවේදියි	කඳුළු
සමහරු බොරුවටත් වඟුරනවා	කඳුළු
බිළිඳා කඳුළු වඟුරයි කුස ගිනි	විටදී
මවගේ තුටු කඳුළු ඔහු කුස පිරි	විටදී
දරුවකු හෙලන කඳුළැල් කොයි	මොහොතකදී
උවඳ දෙමව්පියෝ වෙනවා	සංවේදී
පියාගේ කඳුළු මවගේ මෙන් පෙනුනේ	නැත
හදවත හඬයි එකසේ පිට පනින්	නැත
මව්පිය කඳුළේ අවංක කම පිරී	ඇත
කඳුළු වලින් බැඳීම් තර වෙලා	යත
සතුන්ගේ කඳුළු නොපෙනේ හැමටම	එකසේ
හැගීම් බරිත ඔවුනුත් දුක් වෙයි	සැමසේ
වාසිය පතා මිනිසුන් වඟුරන	රහසේ
කඳුළු අඟය නැත පෙන්වූවත්	දුකසේ
ළූණු කපන විට වුව ඇස් තෙත්	වෙනවා
දූලි වැටුනමත් කඳුළැලි	බේරෙනවා
වෙනකකු කඳුළු දුටුවත් නෙතු රතු	වෙනවා
නමුත් සැබෑ කඳුළු හදින් නික්	මෙනවා
ජීවත්වන විටදි පැත්තක් නොබැලු	අය
මිය ගිය දිනේ වඟුරති පියැවුමට	ණය
ලෝකයාට පෙන්වන්නට කරන	මෙය
විඟඩමක්ම පමනකි හැම දනිති	එය
කඳුළු එක වගේ පෙනුනත් හැම	විටම
පරිස්සමින් හැඳිනිය යුතු වෙයි	අපම
කඳුළෙහි අඟය නැතිවෙන්නට නොම	හැරම
වැඟිරිය යුතුයි මොලයට තැන දී	සැවොම

දියණියනි මගේ..........

Photo credit: /weheartit.com

සුදු දියණියනි නුබ අප දිවියට	ලැබිලා
පහලොස් වසක් ගොස් ඇත නොදැනිම	ගෙවිලා
නුබ ලද දිනේ මගෙ හදවත තුල	පිරිලා
ඉතිරුන පිය සෙනේ හැමවිට යයි	වැඩිලා
නුබ කල දෑ සිහිවෙනවා සිඟිති	වියේ
සුරතල් කිරි සිනාවෙන් ගේ පිරිලා	ගියේ
මහන්සි වී ගෙට ගොඩ වන විටදි	රැයේ
නුබ මුව කමල දැක්මෙන් හැම පහව	ගියේ
මගෙ ලැම මත දිගාවී උණුසුමට	නුබ
නිදනා විටදි බිම තැබුමට සිතෙයි	ලොබ
පෙන්නා දෙමින් හැමවිට පැත්තක්ම	සුභ
ටික ටික වැඩුණි කාගෙත් සුභ පැතුම්	ලැබ
නුබ ගීතයක් ලියලා එය	ගයද්දී
ගිටාරය වයා තව හැඩ	දමද්දී
අම්මා එක්ක මා එය රස	විඳිද්දී
උපන් කඳුළු සගවමි ඇස	පෙලෙද්දී
මගෙ සුදු දුවේ මේ ඔවදන්	අහගන්න
චරිතය නුබේ ජීවය මෙන්	රැකගන්න
කිසිවිට දොසක් නැගුමට ඉඩ	නොතබන්න
සිහි බුද්ධියෙන් යුක්තව දිවි ගෙන	යන්න
නුබ දැන් යුවතියකි හැම නෙත් සිත්	බඳින
මට නම් සිඟිති දුවමයි මගෙ හද	රැඳුන
ලෝකය හරිම දරුණුයි දුදනන්	වසන
දිවි මගෙ කැප කරමි ඉන් නුබ රැක	ගන්න

ඇයගේ නික්මීම............

Photo credit: stevegoode.blogspot.com

පොහෝ දා සඳ කිරණ කිරි මුහුද ගැලුවා	සේ
පලාතම නහවලා සොඳුරු සිතුවමක්	සේ
පිච්ච මල් සුවඳ මුසු මඳ පවන	නිදහසේ
හමා යයි මුළු ලොවම නලවලා	මදහසේ
සඳ එළිය සමඟ මුසු සඳ සිසිල	පැතිරිලා
සොහොන් කොත් කිරි ගරැඬ මුවා සේ	දිලිසිලා
නිශාචර පක්ෂි කැල අතු පතර	සැඟවිලා
සඳ සමඟ මා දෙසට නෙතු හෙලයි දුක්	වෙලා
පෙර දිනේ ඔබ සමඟ දුටුවේ මේ	සඳමදෝ
අද හමන මඳ පවන ඒ දිනෙත්	හැමුවදෝ
එදා මා අද්දරම ඔබෙ සුසුම්	රැඳුනිදෝ
හැම ඇතත් මා අවට ඔබ කොහේ	ගියාදෝ
කී දිනක් අප එකට සඳ එළිය දැක	ඇතිද
හමන මඳ පවන් සුව කොපමනක් විඳ	ඇතිද
එහෙත් සඳ ඇගේ අඩුව ඔබට දැනිලා	නැතිද
මඳ පවන වියෝ ගී ගයනුවේ	කවදාද
සිඟිති පුතු මා අතේ සීතලට	ගුලිවෙලා
මගෙත් මුළු සියොලඟම වියෝවෙන්	මිරිකිලා
කිසිත් මට හිතාගැනුමටත් තව	බැරිවෙලා
පුතුව මා අතට දී ඔබ ගියා	සැඟවිලා
කිසි දිනෙක පුතු උපත සමරම්ද මා	කෙසේ
අපි තැනූ මාළිගා සුණු වෙලා ගොස්	මෙසේ
පුතුව මම රැක ගනිමි ඔබේ නමත්	දිලෙණසේ
ඉන් පසුව මමත් එමි ඔබේ ළඟට	නිදහසේ

බාල නඟා හා පොඩි මස්සිනා වෙත.....

Photo credit: salon.com

බාල නඟේ මහා ගෙදරට තනි	රකින
අප මවු පියන්ගේ දුක සැප නිති	බලන
ඔබ මස්සිනා සමඟින් සැමදා	කරන
අඟනා මෙහෙය වැනුමට මට නැත	වචන
ඉන්න නිසා ඔබ මට ඇති බර	අඩුය
දුරු රට වසමි වෙන විකල්පයක්	නැතිය
ළඟ සිට මව් පියන් බැලුමට ඇති	පිරිය
සිහිනයක්ම පමණකි හැබැහින්	බැරිය
දෙපා නොමැති පියාගේ වැඩ ඉටු	කරමින්
මෑණියන්ගේ දුක සැප හැමවිට	බලමින්
දරුවන් දෙදෙනාවත් හරි මඟ යොමු	කරමින්
ඔබ දිවි ගෙවයි පින් කන්දක්	කරමින්
පොඩි මස්සිනේ ඔබවන් අය සුලභ	නැත
ඔබ කරනා කාරිය සුළු පටුද	නැත
මා ළඟ නැති අඩුව ඔබ පුරවලා	ඇත
මම ණය ගැතියි මල්ලියේ වෙන වදන්	නැත
නුබ තනි වෙලා යැයි කිසිවිට	නොසිතන්න
ගතින් ළඟ නැතත් හිත ඔහේ	දැනගන්න
දෙමාපියන් හා ඔබ සැම දැක	ගන්න
ළඟදිම ගෙදර එමි නංගියේ මා	ඔන්න

සුනඛයාණනි.........

වැඩ නැති සුනඛයා හට හෙමිහිට	ගමනක්
නැත පැවසුවේ තතු හරියට නොදුටු	කෙනෙක්
එනමුඳු සුනඛ වරිගය සලසන	මෙහෙයක්
පෙන්වා දෙමින් හැදුවේ නම් නෑ	පදයක්
අන්ධ අයට කන වැල අල්ලා	දෙමිනේ
යුධ බිම බෝම්බත් සෙව්වේ	ඉවෙන්මනේ
මත් කුඩු පැතිර යාමට වැට	බඳිමින්නේ
කරණා සේවේ වටිනාකම නිම	නෑනේ
සෙබළුන් බේරලා තම දිවි කැප	කෙරුවා
පිට සක්වල ගමනටත් එදිනේ මුල	පිරුවා
උන් හැම නමින් ස්මාරක ගොඩ	නැඟුවා
උතුම් මිනිස් කැළ උන් නම සිහි	කෙරුවා
එනමුඳු මේ ලොවේ ගුණවත් අය	අඩුය
දුදනන් කරණ වැඩනම් හරි "බලු"	වැඩය
හැම උන් ඇමතුවේ "බල්ලන්"	කියමින්ය
අපේ සුනඛයට ඒ නම හරි	නැතිය
මෑතක සිට අප නිවසේ	වසන්නා
සුනඛ රජා "බෙන්ජී" නම්	දරන්නා
එකටම අවදි වී එකටම	සිටින්නා
වැඩ නිමවා එනවිට විත් පිළි	ගන්නා
මා උදයේ රැකියාවට යන	එසදේ
මගේ දරු පවුල පසු වෙනවා සුව	නින්දේ
බෙන්ජී එනවා පසු පස හැමදාම	උදේ
උගේ ඇස් වලින් පවසයි හද තුල	ඇතිදේ
තිරිසන් ආත්මය ලැබුවත් නුඹ	මෙලොව
නුඹ සතු ගුණ ඇතිද බොහෝ මිනිසුන්	සතුව
හොඳ වැඩිවෙයි නුඹ විසුමට මේ	පොලොව
මතු භවයේ ඉපැදේවා දෙව්	ලොවම

ධීවර ගීතය.......

බැලු බැලු අතේ මහා දියඹයි	පෙනෙන්නේ
පොල් ගස් තරම් උස රළ ගෙඩි	ගහන්නේ
සුළඟේ සැරට රුවලත් පණ	අදින්නේ
දෙව් මෑණියනි අප පිහිටට	වඩින්නේ
රළ පහරේ සැරට දිය ඔරුවේ	පිරිලා
දැලි බැඳි ලන්තෑරුමේ එළියත් හීන	වෙලා
මහා කරදියට අපෙ කඳුලත් එකතු	වෙලා
පැදපං මස්සිනේ තව වීරිය	යොදලා
මාළු අයින හමු වන තුරු	පදින්නේ
ගසන හැම හඹල් පහරම	වටින්නේ
විසිරෙන දියෙන් දරු පවුලයි	පෙනෙන්නේ
වැඩියෙන් මාළු ඇම ගිල්ලොත්	හොඳයිනේ
තෝරු මෝරු අපේ දැලට	අහුවෙනවා
පුංචි එවුන් අපේ දැලෙන්	රිංගනවා
මුහුදෙදි ලොකු මාළු අපහට	බියවෙනවා
වැල්ලෙදි ලොකු එවුන් අපහට	ඔරවනවා
වැල්ලේ පැලේ නිදනා මගේ	පෙම්බරියේ
හරියට දුටුවෙ නෑ එන විට	කඩිමුඩියේ
ගොඩ බිම ළඟා වෙමි මම හෙට	හිමිදිරියේ
ආ විට වැලඳ ගන්නෙමි ඔබ කිටි	කිටියේ

Photo credit: abstravel.asia

ඒකපාර්ශ්වික ප්රේමය...........

Photo credit: paulchong.net

නුවර වැව උඩින් මළ හිරු බැස	යනවා
කැදලි කරා සියොතුන් පෙළ	පියඹනවා
සුපුරුදු රැහැයි හඬ සවනඟ රැව්	දෙනවා
මා සිත පාළුවේ හස්තෙන් මිරි	කෙනවා
පහුගිය දිනේ මෙවැනිම සැන්දෑ	වරුව
ගත කල අයුරු සිහි වෙයි සතුටින්	යුතුව
ඔබගේ සුමුඳු අතැඟිලි පහසින්	තුටුව
සිටි මා තනි වෙලා ඔබ නෑ මා	සතුව
වැව් ඉවුරේ ගල් පොත්තක මා	ළඟම
හිටියා එදා අමතක කර මුළු	ලොවම
ගොම්මං අඳුර වට පසුවත් සමු	ගැනුම
බැරි වුන අයුරු මට සිහිවෙනවා	තවම
මා නොමැතිව එක් දිනයක් වත්	විසුම
කරනවා තබා ඒ ගැන නිකමට	සිතුම
බැහැ කිව් ඔබම අමතක කර හැම	පැතුම
මා හැර ගොසිනි පොඩි කර පිපි පෙම්	කුසුම
මුළු ලෝකයම ඔබ ගැන බොහො දේ	කිව්වා
එනමුඳු එක හදින් මා මගේ පෙම	පිදුවා
මා දැනුවත්ව කිසි විට නෑ හිත	රිදුවා
ඒත් ඔබ ගියා මහදේ දුක	රඳවා
නියඟලා අලය වස බව මා දැන	දැනම
පියකරු මලට පෙම් කෙරුවෙමි හැම	විටම
නටුවේ ඇතත් සම විද යන විස	කටුම
තුරුලට ගතිමි මල විඳගෙන හැම	රිඳුම
මා ඇදැහුවේ ඔබගේ වචනය	පමණයි
මිරිඟුව හඹා ගිය බව දැන් මට	වැටහෙයි
ඔබ පෙම් නොකල බව හොඳටම	විශ්වාසයි
සිත මගේ හදා ගමි පසු තැවුමක්	නොමවෙයි

අනුරාධපුරය........

අනුරුධ ඇමතිගේ නාමෙන් පිඳුම් ලද වීර විකුම් පෑ නරනිඳු පහස විඳ සිංහල පොරණෙ තුන්වැණි අග නුවර සොඳ අනුර පුරය නමැඳිමි ඔබෙ දෙපා වැඳ      නගරය මැදින් මල්වතු ඔය ගලා බසී හමනා මඳ පවන් වැව් හා පොකුණු පිසී ඉසුරුමුණියෙ පෙම් යුවලත් දකිනු රිසී යන්නට අ'පුර අකමැති නම් කවුරු කිසී    එක් පසෙකින් නුවරවැවේදසුණ පෙනේ අනෙක් පසින් තිසා වැවේ සිසිල දැනේ මහා කනදරා නාච්චාදූ වැව් පොරණේ මහා රජවරු කල විස්කම් වල ඵලනේ    ජය සිරි මහා බෝධිය මහා මෙවුණා වේ ලෝවා මහා පායත් පසෙකින් දිස් වේ රත්නමාලි සෑ රජුනගෙ වට මළු වේ පිය මැන යන්න ආසාවක් හිත ඇති වේ    සමාධි බුද්ධ ප්රතිමාවේ ඉදිරි පිට වාඩි වෙලා දැහැනට සම වැදුණ විට ශුද්ධ නගරෙ පිස හමනා සුළඟ මට ළඟා කරයි මනසින් තව් තිසාවට      ශුද්ධ නගරෙ යන විට නටබුන් අතර මගේ සිතත් අතීතයට යයි නිතර පොරණේ රජුන් කල කී දෑ වී නතර බලා සිටිමි ඇති නම් නොම වෙයි මිතුර      වැවකින් හොඳින් දිය නා පිරිසිදු වීලා අටමස්ථානේ සිත් සතොසින් වැඳ පුදලා මිහින්තලේ කන්දත් තරණය කරලා කර ගමු පිනක් යන තැනකට සෙත සදලා All the photos have been taken from the web.