සුභ නව වසරක් වේවා!!!

මගේ සියළුම මිතුරැ මිතුරියන් හා ලෝ වාසී සැමට සුභම සුභ නව වසරක් වේවා!!! 

Happy 2014 to all of you!!!!

නත්තල් අසිරිය......

මම දන්නවා අපේ ලංකාවේ බොහෝම ස්රද්ධාවත් කිතුනු බැතිමතුන් ඉන්නවා. ලෝකයෙත් සිටිනවා. මේ ඔවුන් ගැන නොව මට එංගලන්තයේදී නත්තල පිළිබඳ දැණුන අදහසක් පමණයි. 

ඔබ සැමට සුභ නත්තලක් වේවා! ලොවෙහි සාමය රජ වේවා!!!

ගස් වල කොළ හැලී අතු පමණක්	රැඳුනා
ඒ මත හිම ඇලී සුදු පැහැයෙන්	දිලුනා
සීතල පවන් වැල් සවනඟ කිති	කැවුනා
නත්තල් අසිරියෙන් සැම හද ඔප	වැටුනා
උත්සව සමය වෙනුවෙන් පාසල්	වැසුනා
තෑගි බෝග ගන්නට මිනිසුන්	පිරුනා
නත්තල් ගස් වලට කප්පාදුව	ලැබුනා
අසරණ කළුකුමා මස් වී ගෙට	ඇඳුනා
නත්තල් සීයා හැම නිවසෙම දිස්	වූවා
නත්තල් ගසින් සාලය හැඩ වැඩ	වූවා
පිනි මුව පැටව් රංචුව සබයට	ආවා
මුළු පරිසරය නෙක පැහැයෙන් ඔප	වූවා
පල්ලිය දිහාවට කවුරුත් නොම	ඇඳුනා
එහි ඇති කුරුසයේ දුහුවිලි මල	බැඳුනා
සාමයේ කුමරු ඇති බවවත් නොම	හැඟුනා
එතුමාටත් හොරෙන් සුභ නත්තල	ගෙවුනා

පනං අටා..........

කුඩා අවධියේ මගේ ළපටි සිත තුල ලැඟුම් ගත් චරිත අතර විශේෂ ස්ථානයක් මා මේ කියන්නට යන කථාවේ කථා නායක මහළු දර පලන්නාට හිමිවීම වැලැක් විය නොහැකි කරුණකි. 

ඔහුටද සන්තකටම තිබු එකම ඇඳුම වුයේ කාකි කබායකි. මෙම කබායෙන් හා හම්පඩ ගැසුණු සරං කොටයකින් සැරසී පොරෝ කෙටියකින් සන්නද්ධ වන ඔහු උදෑසනම පාරක් පාරක් ගානේ දර පලන රැකියාව සොයා මෙහෙයුම ඇරඹුවේය. දර පලා ලැබෙන මුදලකින් දිවි ගැට ගසා ගත් ඔහුට හරියට ඉන්න හිටින්න තැනක් හෝ නෑයෙක් මල්ලෙකු සිටින වගක් කවුරුන් හෝ දැන සිටියේ නැත.

ඒ කාලයේ ගොන්නු දෙන්නා බැඳි දර කරත්ත ඉතා ඈත පිටිසර ගම්මාන වල සිට සිදාධියට වෙළදාම සඳහා ඒම ඉතාම සුලභ දර්ශනයක් විය. අපේ නිවස ඉදිරි පිට බොරළු පාරේද උදෑසන කාලයේ කරත්ත කීපයක්ම කිරි කිරි හඬ නගමින් ගාටනු අපට හොඳින් හුරු පුරුදු දසුණකි.

අපට දර අවශ්ය වූ විට උදෑසනම තාත්තා දර කරත්තයක් අප නිවස පිටුපස මිඳුල් කෑල්ලට බා ගනු ලැබුවේය. බොහෝ විට මෙම දර ගොඩ පලා ගැනීමේ කාරිය අප පැවරුවේ මා මේ කියන දර පලන්නාටය.

ඔහුගේ නමක් හෝ ගමක් අප කිසිවකු දැන සිටියේ නැත. එහෙත් එක් දෙයක් නම් මුළු නගරයේම වැසියෝ දැන සිටයෝය. එය නම් "පනම් අටා" නම් වූ ඔහුගේ අනවර්ත නාමයයි. 

 

එහෙත් එම නමින් හැඳින්වීම ඔහු කෙතරම් පිළිකුල් කලාද යත් එම නම ඇසුණ විගස ඕනෑම කෙනෙකුට අමු තිත්ත කුණු හරුපයෙන් බැණ වැදීමට ඔහු කිසි විටෙකවත් පසුබට නොවූයේය. සෑම දිනෙකම පාහේ නොසන්ඩාල කොල්ලෙකු ඔහුට "පනම් අටා" යැයි කියා කෑ ගැසූ විට අම්මා මුත්තා මතක් කර බැණ වැදීමට ඔහු පෙලැබුනේය.මෙයින් තුටුවූ කොල්ලන් දිගින් දිගටම ඒ නම කියා කෑ ගැසීමට පුරුදුව සිටියෝය. 

ඔහුට "පනම් අටා" කියූවේ මන්ද හා එයට ඔහු කිපුනේ මන්ද යන වග අප කිසිවෙකුත් දැන සිටියේ නැත.

දර ගොඩ පැලීම බාර ගත් පසු කාකි කබාය ගලවා අසල ගසක එල්ලන ඔහු සරමද කැහැපොට ගසා ගෙන දර පැලීම පටන් ගන්නේ ඇඟිලි තුඩින් පොරවේ මුවහත පිරිස්සා බැලීමෙන් අනතුරුවය. ගසන හැම පොරෝ පහරකටම පසුව "හහ්"යැයි හඩක් නිකුත් කිරීම ඔහුටම ආවේනික වූ අන්යයතාවයක් විය. 

ඔහුගේ වැහැරී,හෙම්බත් වූ කැහැටු කකුල් දර ගොඩෙහිම වූ දර ඉපල් සේ දිස් විනි. පයින්ම ගාටා පාදයටම ඇලී ගිය අංඩදැමූ පාවහන් යුවලය සෑම විටකම ඔහුගේ දෙපා වල විය.

මද වේලාවක් දර කොටයක් සමඟ ඔට්ටුවන ඔහු මදකට විඩා නිවා ගැනුමට ඇනබා ගත් කල කහට කෝප්පයකින් සංග්රහ කිරීමට අපේ අම්මා වග බලා ගත්තාය. කහට කෝප්පයෙන් සප්පායන් වන ඔහු කණේ ගසා ගෙන ආ බීඩියක්ද දල්වා ගෙන නැවත වැඩ ඇරඹුවේ මුළදීට වඩා බොහෝම හිමිනි.

හිරු මුදුන් වී මද්දහන උදාවන තුරු දර පලන ඔහු දහවල් බත සඳහා වැඩ නතර කොට අපේ වත්ත පහල ළිඳෙන් මුණ කට සෝදා ගෙන දනට වඩින හිමි නමක් සේ අපේ කුස්සියට සේන්දු වී ඇනබා ගන්නේය. ඉන් පසු අම්මා බෙදා දෙන බත් පත දෑතින්ම පිළිගෙන හිරවී හිරවී කෑමට පටන් ගන්නා ඔහු හිමිහිට බත අහවර කලේ මහත් භක්තියකිනි. 

ඔහු කෑම බුදින ආකාරයේද අපූරු සුන්දරත්වයක් විනි.  අතින්  බත් පිඟානේ පැත්තෙන් පැත්තට තල්ලු කරමින් කෑම කනු මා දැක තිබුනේ ඔහුගෙන්ම පමණි.

අම්මා දෙන වතුර වීදුරුවද උඟුරට දෙකට අහවර කොට කරාමයෙන් අත කට සෝදා ගෙන පිඟානද හෝදා කුස්සියෙන් තබන ඔහු බුලත් විටකයකින්ද සප්පායන් වීමට අමතක නොකලේය.

මින් පසු හිරු අවරට යන තෙක්ම දර පලා වෙනම ගොඩකට ගසන ඔහු දවසේ වැඩ නිම කොට පහල ලිදෙන් දිය නා නැවත පුරුදු සරමට හා කාකි කබායට බසින්නේ දවසේ ගතමනාව ලැබෙන තුරුය.

පැලූ දර ගොඩ විශාල කර පෙන්වීමට  ඔහු අනුගමනය කරන උපක්රමයක් පසුව අපගේ අතටම හසු විය.ඒනම් පැලීමට දුෂ්කර කොට කැබලි පැලූ දර යටින් ඔබා ගොඩ වැඩි කර පෙන්නීමයි.

ඒ කෙසේ වෙතත් අම්මා හෝ තාත්තා ඔහුට කිසිත් නොකීවෝය. දවසේ ගතමනාව අම්මාගෙන් ලබාගත් ඔහු කොහේ හෝ රාත්රිය ගත කරන ස්ථානය බලා පිටව ගියේය.

මේ ආකාරයෙන් කාලය ගත වු අතර මගේ උසස් අධ්යාපනය සඳහා ගමින් පිටව වාසය කිරීමට මට සිදුවිය. මේ කාලයේ ඉගැනුම සඳහාම මාගේ අවධානය යොමු වු අතර දර පලන්නා පිළිබද මතකය මුළුමණින්ම පාහේ මසිතින් බැහැර විය.

අවුරුදු කීපයකට පසු ගම ආ මට හදිසියේම මෙන් අප දර පලන්නාව සිහි විය. අම්මාගෙන් ඔහු ගැන විමසූ මට සතුටුදායක ආරංචියක් නොලැබුනි. ඇගේ පිලිතුර වුයේ මාස කීපයකින් ඔහුව නොදුටූ බවයි. 

කුතුහලය නිසාම මා නගරයේ දන්නා හදුනන කිහිප දෙනෙකු ගෙන්ද ඔහු ගැන විමසීමි. දින කීපයකට පසුව නගර සභාවේ සේවය කල මගේ මිතුරෙකුගෙන් ඒ දුක්බර පුවත මා හට දැන ගන්නට ලැබුනි.

එය නම් දින කීපයකට ඉහත දී ඔහුගේ දේහය පාළු ගොඩ නැගිල්ලක තිබී හමු වූ බවත් නගර සභාවේ වියදමින් එය මිහිදන් කල බවත්ය. ඔහුගේ මිනිය බාර ගැනීමට කිසිවකු නොසිටියත් ඔහුගේ පොරව ඒ වන විටත් අතුරුදහන්ව තිබු බව මගේ මිතුරා පැවසුවේ මුළු සමජය ගැනම කල කිරීමෙන් යුක්තවය. 

අවසාන මොහොතේ හෝ ඔහුට කිසියම් උදව්වක් කල නොහැකි වීම ගැන මට මා ගැනම කලකිරීමක් ඇතිවිය. 

ඔහුත් මාත් අතර කිසිම සම්බන්ධයක් නොතිබුනත් කාලයක් තිස්සේ ඔහු කල කී දෑ සහ කැහැටු වී ගිය ඔහුගේ මුහුණ සිහි වීමෙන් මාගේ දෑස් තෙත් වන බවක් මට හැඟුණි. 

සමාජයට බරක් වී සැමටම කරදරයක් වන මිනිසුන් බහුල සමාජයක කාහටවත් වදයක් නොවී අවිහංසකව ජීවත් වූ ඔහු වන් මිනිසුන් නිතර දකින්නට නොමැති බව මට සිහි විනි.

ඔහුට මිනිසුන් "පනම් අටා" කියූවේ සහ එයින් ඔහු අධික ලෙස කෝප වී බැන අඬගැහුවේ ඇයිද යන්න අදටත් මට ගැටළුවකි.....

අකලට මිලින කල මල් කැකුළියගෙන්.......

බ්රිගේඩියර් වරයාගේ රිය බිළිගත් සිසුවිය ගයනී මොළය මියගොස් තිබියදී පස් දෙනෙකුට අවයව දන් දෙයි- සත්ය සිදුවීමක්.

( කවියේ අවයව දන්දුන් ආකාරය මනඃකල්පිත බැව් සලකන්න.)

ආදරණීය අම්මා හා තාත්තාට,

ආදරණීය අම්මේ මට	නොබනින්න
පෙම්බර පියාණනි සැර වැර	නොකරන්න
පංතිය ඇරී නිවසට මා	පියමැන්න
හේතුව ඔයාලට පහසුව	සලසන්න
පාරේ දකුණතින් මම ඇවිදං	ආවා
කහ ඉර මතින් යන්නට පා	එසැවූවා
එතනින් පසුව මුළු ලොව අඳුරින්	නහවා
මගෙ සියොළඟම සැහැල්ලු වී	පියඹෑවා
අම්මේ දන්නවද සීයා හමු	වූවා
ගඟේ ගිලුණු මල්ලිත් සිටිනවා	දුටුවා
තව සැර මාමෙකුත් ඉඳහිට මට	රැව්වා
මා යට කරන් ගිය මාමගෙ හැඩ	මැව්වා
තාත්තේ මෙතැන තියෙනවා නම්	ලැයිස්තුවක්
තිබුනා එතන අයියා කෙනෙකුගෙත්	නමක්
අද බලද්දි ඒ නම නෑ තිබුනේ	ඉරක්
ඔහු තුල තිබෙනවා මා දුන්	වකුගඩුවක්
මාමා කෙනෙකු සිටියා මෙහෙ එන්න	කියා
හොඳටම බීලා අක්මාවත් දියැවී	ගියා
ඔන්න අද උදේ කියනවා නොඑයි	කියා
මගේ අක්මාව ගෙන මාමා ගෙදර	ගියා
නංගී කෙනෙකු සිටියා ලොව පෙනෙන්	නැතී
මගේ ඇස් දෙකින් ඇය දැන් ලෝකය	දකිතී
දුක් නොවන්න මා ඔබෙ ලොව නම්	නොමැතී
ඒත් පස් දෙනකු මා වෙනුවට	හිඳිතී

සපත්තු මහන්නා........

Photo Credit: flicker.com

මගේ මතකය නිවැරදිනම් මා මේ කියන්නට සැරසෙන කථාව සිදුවූයේ 70 දශකයේ අඟ භාගයේදී පමනය. එකල අප කෙලිදොලින් කල් ගෙවූ කුඩා දරුවන් වීමු.

මේ කාලයේ මගේ සිත ගත් එකිනෙකට හාත්පසින් වෙනස්වූ චරිත කිහිපයක් විය. ඔව්හූ මහා විශාල දේශය පාලනය කලවුන්වත් රිදී තිරයේ ජනප්රිය නළු නිළියෝවත් නොවූහ. සමාජයේ අපත් සමඟම විසූ ඔව්හූ අන්ත අසරණ එහෙත් අනුනට කරදරයක් නොවී තම හැකි පමණින් කීයක් හෝ උපයාගෙන එදා වේල ගැට ගසා ගත් අහිංසක මිනිසුන් කිහිප දෙනෙකි.

ඉන් මාගේ ප්රියතම චරිතය වූයේ ගෙයින් ගෙට පයින්ම ඇවිද යමින් කැඩුණු කුඩ හා සපත්තු අඵත්වැඩියා කොට එදා වේල උපයා ගත් දමිල සපත්තු මහන්නාය.

බුලත් කහටින් දුර්වර්නවු දත් දෙපෙල විරිත්තා පෑ ඔහුගේ සිනහව කෙතරම් අවිහින්සකද? ඒ අවංක සිනහාව පුරාම කෘතවේදී බව හා ලෙන්ගතු කම ගැබ්වී තිබුනි.

දූවිල්ලේ හා ගිනි කාශ්ඨකයේ පයින්ම ගාටා හෙම්බත් වූ, දින කීපයකින් රැවුල නොබෑ ඔහුගේ මුහුණ මට කියා පෑවේ ජීවත් වීමට ඔහු කරන අරගලයේ සාක්ෂිය.

දහඩියෙන් නැහැවී පෙගී තිබුණු කාකි පැහැති අත් කොට කමිසය හා කොට කලිසම ඇඟටම ඇලී තිබුනි.

දහස් ගනනකගේ කුඩ සෑදූ ඔහුට අව්වෙන් හෝ වැස්සෙන් ආරක්ෂා වීමට කුඩයක් නොතිබුනි.

සැමගේ සපත්තු සෙරෙප්පු සෑදු ඔහුට තිබුනේ අණ්ඩ දැමූ වර්ග දෙකක පාවහන් යුගලකි.

එයද පාදයටම ඇලී කඵ පැහැ ගැසී තිබුණි.

වැඩක් තිබුනත් නැතත් ඔහුට කෑමට හා බීමට යමක් දී අතේ කීයක් හෝ මිට මෙලවීමට එකල අපේ අම්මා පුරුදුව සිටියාය.

වැඩක් නිමකල පසු ඔහු කිසිවිටෙක ගානක් කියූවේ නැත. "කැමති ගානක් දෙන්න මාතියා" යැයි කියා කැඩුණු සිංහලෙන් පැවසූයේ ඒ සුපුරුදු අව්යාජ සිනහාවෙන්ම මුව සරසාගෙනය.

අපගේ ඇරයුම ඇත හෝ නැතා කඩුල්ලෙන් ඇතුලුවන ඔහු හිමින් සීරුවේ නිවසේ ඉදිරි පසට ගාටයි. ඉන් පසු නිවසේ ඉස්තෝප්පුවේ ඇනබා ගන්නා ඔහු කරන කියන හැම ක්රියාවක්ම නැරබීම එකල මාගේ ප්රියතම විනෝදාංශය වලින් එකක් විය. අනෙකුත් විනෝදාංශ වූයේ චිත්ර කථා හා පත පොත කියැවීමත්, චිත්ර පට බැලීමත්ය. ඒ පිළිබඳ තොරතුරු ඉදිරි කථාවකදී ඔබට හෙළිකරන්නම්.

ඉතිං ඔහුගේ ක්රියාවන් අතුරින් මා නැරබීමට ප්රියම කලේ වැඩක් අවසන් කල පසු ඔහු බුලත් විට කෑමට සැරසුනු  ආකාරයයි.

හරිබැරි ගැසී ඉදගන්නා ඔහු බඩතුරේ ගසා ඇති කුඩා මඩිස්සලය එලියට ගන්නේ මහා අනර්ඝ මැනික් පසුම්බියක ගන්නා ආකාරයෙනි.

එය හෙමින් ලිහන ඔහු අතපත ගා පුවක් කැබැල්ලක් ගෙන මුව රුවා ගනී. ඉනිකබිතිව බුලත් කොලයක් ගෙන හොදින් පිරිමැද නැට්ට හා අග කඩා මුවට ගෙන පරිස්සමින් හපන්නට පටන් ගන්නේ බොහොම වැදගත් අයුරිනි.

ඇඟිලි දෙක මුවට තබා සිහින් කෙළ පහරක් ගසන ඔහු බොහොම ප්රවේශමට දුම්කොළ කැබැල්ලක් හා හුනු ස්වල්පයක්ද හපයට එක්කරයි.

ඉතිරි හුනු වැකුනු ඇඟිලි කලිසම් කොටේ උලා ගන්නා ඔහු මෙවලම් පෙට්ටිය හිස මතට ගෙන නිමක් නොමැති දිවි ගමන අරබන්නේ හිස නමා අපෙන් සමුගනිමිනි.

මේ ආකාරයට අවුරුදු ගනනාවක් ගතවු අතර 1983 වසරේ ඇසළ පෝය ගෙවීයාමටත් මත්තෙන් ඒ ඊනියා දමිළ සිංහල කෝලාහළ ඇතිවිය. කොළඹින් ආරම්භ වූ කළබැගෑනිය මුළු රටම දවා අළුකර දැමූයේ කලකණ්ණි ලැව් ගින්නක් පරිද්දෙනි. නිවාස,කඩ හා සිනමා හල් ගිනිබත් විය. බොහෝ අහිංසක හා සිංහල ජන කොටස් හා මනාව බද්ධව ඔවුනොවුන් අතර සහජීවනයෙන් ජීවත් වූ දමිළ ජනයාට ජීවිතයෙන් පවා වන්දි ගෙවුමට සිදුවිය. බොහෝ සිංහලයන් තම ජීවිත පවා නොතකා තම මිත්ර දමිළ පවුල් තම නිවෙස් තුල සඟවාගෙන ජීවිත රැකුමට උත්සහා කලෝය. මහා අනර්ඝ සිනමා කෘති ශබ්දාගාරත් සමඟම පොළොවට පස් විය. ඉතා දක්ෂ දමිළ දොස්තරවරු, ගුරුවරු හා කළා කරුවන් ජාතියට අහිමි විය. ලංකාවේ ශ්රී නාමයට ලෝකය හමුවේ විශාල කළු පැල්ලමක් පමණක් ඉතිරි විය.

දින කීපයක් ඇදිරි නීතිය පනවා තිබුනි. සතියකට පමන පසුව විනාශ කල සුන්බුන් අතරින් පරිසරය සන්සුන් විය. 

එහෙත් එදායින් පසුව මට කිසිම දිනෙක ඔහු හමුවුයේ නැත. ඔහු ජීවත්වූ ස්ථානයක් වත් කිසිවකු දැන නොසිටියහ.

මේ ඊනියා ජාති ආලයෙන්, අවලං දේශපාලනයෙන් හා කුරිරු ත්රස්තවාදයෙන් මෙවන් අහිංසකයන් (දමිළ හෝ සිංහල වේවා ) දස දහසකගේ ජීවිත හා දේපල නැතිවුනිද? මෙය එක් කථාවක් පමණකි.

ඔහුගේ බුලතින් රතු වූ ඝන තොල් අතරවූ කහ පැහැති දත් විලිස්සා පෑ ඒ අව්යයාජ සිනහාව පමනක් කදුළු පිරි දෙනෙත් තුලින් තවමත් මට බොදවී පෙනෙයි. 

එම සිනහාව අප සමාජයේ නිරුවත දැක ඔහුගේ මුහුනෙහි ඇඳුණු සංකේතාත්මක සමච්චලයක්දෝ කියාත් දැන් නම් මට සිතෙයි.

ළබන සතියේ මා සිත් ගත් තවත් චරිතයක් වූ "පනං අටා"ගේ අන්දරයෙන් හමු වෙමු.

ඔබට හිතෙන ගුණ හෝ අගුණ මෙහි කොටා දමන මෙන් ඉතාමත් සෙනෙහසින් ඉල්ලමි. ඔබගේ එක වඳනක් නිර්මාණ කරුවකුගේ ඉදිරි ගමනට කෙතරම් වැඳගත්ද යන වග නිර්මාණ කාර්යයේ නියැලෙන ඔබ සැමට අමුතුවෙන් කිවයුතු දෙයක් නොවන බවද මම දනිමි........

පරපෝෂිතභාවය........

උදා ළා හිරු කිරණ

තැවරිලා තණ මත......

දිඳුළුවයි පිනි බිංදු

කුඩා මිණි කැට විලස.....

ඔප දමා තැනිතලාවම

එයින් නගිනා රශ්මියෙන්.....

තවත් සුළු මොහොතකින් 

චන්ඩවන ඒ හිරුගේ කිරණම.....

තණ පතේ රැඳි මැණික් කැඳළිති

මුසු කර හරියි වා තලයට.....

වළාකුළු පොලොවෙන් සොරාගත්

දිය කඳන් සැඟැවූ නිසා.....

උඩඟු වූ රුඳුරු හිරු 

අළු කර දැමුවා අහිංසක තණ පත්ද....

සිදුවෙන මේ අවනඬුව දුටු

නුබ ගැඹේ හද පළුදු වී.....

ගැලුවා කඳුළු ගංඟා

පරයවා හිරුගේ කදම්භය.....

පිපාසය සංසිඳුන තණ පත්

ඉපිළිලා හරිත පැහැයෙන්......

දවාලූ ඒ හිරුම හෙට දින

වඩින තුරු ඇත මඟ බලා ගෙන......

සැබෑ මිනිසකුගේ නික්ම යෑම......

ලොවෙන් සදහටම සමුගත් නෙල්සන් මැන්ඩෙලා  නම් සැබෑ මිනිසාට උපහාර පිණිස......

 

Photo Credit: consortiumnews.com

වර්ණ භේද වාදය නම්	අසූචියේ
දුඟඳ නසන් පිපි කුසුමකි පිනට	දැයේ
සුදු කළු වෙනස මකනට ඔබ කරන්	ගියේ
නිදහස් සටන අප කාගෙත් මතකෙ	තියේ
අවුරුදු විසි හතක් ඔබ හිරබත්	කෑවා
දිවියේ යොවුන් කල අඳුරෙහි තනි	වූවා
ඔබේ දිවි පසෙක ලා සටනට පන	පෙව්වා
ජාතියේ නාමයෙන් හැම දුක	ඉවසූවා
දඟ ගෙදරින් විත් නිදහස දිනූ	දැයේ
කළු ජනපති විය හැත්තෑ සවෙනි	වියේ
සදහට නික්ම යන ඔබ මේ පාළු	රැයේ
එක්වී සිහිකරයි සුදු කළු වෙනස	නොයේ

සොඳුරු ගාන්ධර්වයාණෙනි........

 

Photo Credit: selfdignity.blogspot.com

අද උපන්දිනය සමරණ අප සදාදරණීය අමරදේවයනට උපහාරයක් පිණිස.....

සංගීත අම්බරේ පෑ සුපුන් සඳය	ඔබ
ලඹ සවන් පිනා ලූ අමා ගී දහර	ඔබ
ගතින් මහළුව ගියද සිතින් තිරිහංය	ඔබ
හැමදාම දිලෙනු මැන අපේ ආයුෂත්	ලැබ
කොළොම් තොට මහළු නැත අවන්හල	එලෙසමයි
හන්තානේ කඳු මතින් හැමු පවන්	සිසිලසයි
අඩවන්වු දෙනෙතකින් ගැලු කාන්තිය	සුවයි
අපට ඇති සරණ නම් ගී පොතයි මී	විතයි
දශක අටකටත් වැඩි ඔබෙ සොඳුරු දිවි	පෙවෙත
මියුරු කට හඬින් ඔබ සුවකලා බිඳුනු	සිත
හොඳින් අස්වැද්දුවා සත් සරින් පුරන්	කෙත
සඳා වාසනා ඔබ සනසන්න සියළු	සත
Photo Credit: ravayanews.wordpress.com සොඳුරු ගාන්ධර්වයාණෙනි ඔබට දීර්ඝායුෂ ලැබේවා!!!!