Pages

Monday 28 August 2017

" පාරමී " පුරන ජීවකයා ඔහුය...




මෙවර ලංකාවේ ගත කළ නිවාඩුව අතරතුරේ මා ඉතාමත්ම පෙම්කරන සාහිත්‍ය ලෝකයේ ඇලී ගැලී සැරිසරන්නට මට හැකිවූයේ අගෝස්තුවේ පස් වෙනිදා පමණි. එදා උදයේ මරදානේ පොත් සාප්පු වන්දනාවෙන් පසු රැස්කරගත් පිං කන්දරාව බඳු පොත් කන්දරාව ඉතාමත්ම භක්තියෙන් ගමන් මළුවල අහුරා, හැන්දෑවේ මගේ බිරිඳගේ මෑණියන්ද සමඟින් කොළඹ මහවැලි කේන්ද්‍රය බලා ඉඟිළුණේ විහඟකු පරිද්දෙනි. ඒ මගේම සොයුරකුවන් මිතුරාගේ කවි පොත එළිදැක්වීමේ උත්සවයටයි. මගේ නැන්දම්මාද මා මෙන්ම පොත පතට සහ සාහිත්‍යට පෙම් බැන්දාය. එහෙයින් ඇය , මාහා මේ ගමනට එක්වූයේ ඇය ප්‍රියකරන වන්දනා ගමනක් යන්නා හා සමානවූ ඉතාමත්ම ප්‍රීතියකින් හා භක්තියකිනි.

අප යන විටත් ඔහු, ඔහුගේ සුන්දර පවුලත් සමඟ එහි පැමිණ සිටියේය. උත්සවය ගැන කියන්නට පෙර මට ඔබව මීට වසර කිහිපයකට පෙර දිනයකට රැගෙන යාමට අවසර.

මට හරියටම දිනය මතක නැතත්, ඒ මීට වසර තුනකට පමණ පෙර දිනයක් බවනම් මතකයේ ඇත. එදින මා මුහුණු පොතේ පළ කළ අනුරාධපුරය ගැන මා ලියූ කවියට ලැබුණු අපූරු ප්‍රතිචාරයකි. එය ලියා තිබූ අයුරින්ම එහි ගැබ්වී තිබූ අව්‍යාජත්වයත්, එය ලියූ පුද්ගලයාගේ හර්දයාංගම බවත් මට එය දුටු සැණින් පසක් විය. ඊට පසුදා මා තිසා වැව ගැන ලියූ පැදි පෙළ පළ කළ අවස්ථාවේ, ඔහුගෙන්ම ලැබුණේ පෙරටත් වඩා ආදරණීය ඇගැයුමකි. මට අවංකවම ඇතිවූයේ මහත්ම වූ සතුටකි. මම ඔහුට ස්තූති කළෙමි. ඉන් පසු මට ඔහු ලියූ කවිත් කියවන්නට ලැබිණි. ඒ අපගේ මිතුරුකමේ ආරම්භයයි. 

මට වඩා වසර කිහිපයකින් වැඩිමහලු වූ ඔහු, මට කටපුරා මල්ලී යැයි කීවේය. ඔහු මට ශ්‍යාම් අයියා විය. ශ්‍යාම් කුමාර මුණසිංහ නම්වූ ඔහු මට මුහුණු පොතින් හමුවූ සුන්දරම මිනිසෙකු ලෙසින් මගේ දිවියට එකතු වූයේ එලෙසිනි.

අප දුරකථනයෙන් බොහෝ වේලා කතා බහ කළෙමු. කවිය, ගීතය සහ චිත්‍රපට අපගේ මාතෘකා විය. බොහෝවිට අප දෙදෙනාටම තිබුණේ එකම රුචිකත්වයකි. එකම දැක්මකි. එකම ආකල්පයකි. එහෙයින් අප අතර වාදයක් හෝ විවාදයක් නොවුණි. 

අප සඳැස් කවිය හා එහි විරිත්, රීති ආදිය ගැනද කතා කළෙමු. ඒවා අප දෙදෙනාටම ඉතාමත්ම රසවත් හා යමක් ඉගෙනගැනීමට මඟ පෑදූ සාකච්ඡා විය. මේ අතර දිනක් ඔහු ලියා පළ කළ ඔහුගේ මංගල කවි පොත මට තැපෑලෙන් එවා තිබිණි.

එහි තිබූ මගේ සිත් ගත් කවි කිහිපයක් තවමත් මතකයේ රැව් දෙන්නේ ඒවායේ තිබූ අසිරිය නිසාවෙනි. 

මම යම්කිසි ලිපියක් හෝ කවියක් ලියා පළ කළ සෑම මොහොතකම මට කතා කළ ඔහු, එහි ගුණ දොස් පවසා හැමවිටම මා දිරිමත් කිරීමටද අමතක නොකළේය.

මා ඔහු වෘතියෙන් වෛද්‍යවරයකු බව දැනගත්තේ අපගේ ඇසුරට බොහෝ කලක් ගතවූ පසුවය. ඒ ද ඔහුගේ මිතුරකුගේ ආධාරයෙනි. ඔහු රස්සාවෙන් හිස උදුම්මා නොගත් ඉතා නිරහංකාර චාම් පුද්ගලයෙකු බවට එය මට හොඳම සාක්ෂියක් විය. 
එපමණක් නොව, අප දෙදෙනා කොතරම් නම් අප ආදරය කරන කලාකරුවන් ගැන කතා කරන්නට ඇද්ද? ජැක්සන් ඇන්තනී ගැන, රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් ගැන අප නිතරම කතා කළෙමු. එහෙත් කිසිම දිනයක , මම ම සොයා ගන්නා තුරු ජැක්සන් ඇන්තනී යනු ඔහුගේ මස්සිනා බව ඔහු කීවේ නැත. එනම් කුමාරි මුණසිංහ යනු ඔහුගේ වැඩිමහල් සොයුරිය බව කීවේද නැත. එය ඔහුගේ අව්‍යාජ නිහතමානිත්වය ප්‍රදර්ශනය කළ තවත් මහඟු අවස්ථාවකි. 

මෙසේ කාලය ගතවෙද්දී ශ්‍යාම් අයියා, ඔහුගේ දෙවැනි කවි පොත පළ කිරීම සඳහා සූදානම් වන බව මා සමඟ පැවසීය. එය මට අවංකවම​ සිතට සතුටක් ගෙනා පුවතක් විය. අප දෙදෙනාම ගෙදර දොර සහ දරුවන්ගේ විභාග ආදී කටයුතු නිසා ඉතා අධික ලෙස කාර්‍ය බහුල වූයෙන් අපට වෙනදා මෙන් වැඩිපුර කතා කරන්නට නොහැකි වූවත් ලංඩනයේ පැවැත්වෙන සංගීත ප්‍රසංගයකදී හෝ සිනමා දැක්මකදී නම් නිතැතින්ම මට ඔහු හමුවිය. 

ටික කලක නිහැඬියාවකින් පසු පසුගියදා ඔහු මට කතා කළේ හෘදයාංගම ඇරයුමක්ද සමඟනි. එනම් මේ වසරේ අගෝස්තුවේ පස් වැනිදා දොරට වඩින ඔහුගේ " පාරමී" නම්වූ දෙවැනි කවිපොත ජනගත කිරීමේ උත්සවයට සහභාගී වන ලෙස ඉල්ලීමක් කරමිනි. මම ඉත සිතින් හා හදවතින් එම ඇරයුම භාර ගතිමි. ඔහු එම පොතෙහි අඩංගු කවි පංති තිස් පහක් පසුගිය සතියේ දිනක මා වෙත එවා තිබිණි. ඉතාමත්ම සිත්ගන්නා සහ අර්ථාන්විතව ලියා තිබූ එම කවි මම ඉතාමත්ම ආශාවෙන් කියෙව්වෙමි. 

එහි වූ කවි අතර වූ, අකාලයේ තනිවූ ගැහැනියකට ආගන්තුක පිරිමියෙකුගෙන් ලද නොමනා යෝජනාවක් ගැන ​නිර්නාමික ව අන්තර් ජාලයේ සැරිසරන කවි දෙකකට,​ ශ්‍යාම් අයියා විසින් එම ගැහැනියට ආරූඪ වී ලියූ පිළිතුරු කවිය​ මගේ රස නහර කිතිකවන්නට සමත් විය.


පිරිමි
යල මහ දෙකම පීදෙන සරුසාර බත​
සම්පත් ඉවත විසි වීමකි අසීමිත​
ගිය ට්‍රැක්ටරේ යළි නෑ ලොව දහම මත​
ගොන් බානකින් නගුලෙන් හරි හාමු කෙත​

ගැහනු
සෙලවෙන බංඩි ගොයමට හිත බැඳි හාද​
නොසැලෙන ලෙස තියමි පස් යට යන දාද​
පැළවෙන දෙයක් කා වැඳ තෙරුවන් පාද​
සැනසෙන හැටි දනිමි දැන්වත් යනවාද​"

මෙය ඔහුගේ උපකල්පන ශක්තිය හා උපමා උපමේය නිසි තැනට යෙදුමේ නිපුණතාවය ගම්‍ය කරන එක් උදාහරණයක් පමණි.


" හමුවීම" නමින්වූ මෙම කවි පෙළ බලන්න. බොහෝ කලකට​ සිදු වූ පරණ පෙම්වතුන් දෙපළ කගේ 'හමුවීම' සහ එය කවියකින් චිත්‍රයට නැගීම අපූරු අත්දැකීමක් විය​. 

" හඬා වැටෙන කරදිය රළ පෙළින් නැග​
මලානිකව බැස යන හිරු අඳුර ළඟ​
එදා සොඳුරු මතකය දිග හැරුණ මග​
ඇගේ දෑස් හමුවිය කාලෙකින් දිග​

මනාලියක යෙහෙළිය වී අතීතෙක​
හිනාවකින් ඇරඹුණු දිග කතාවක​
ගලා හැළුණූ සෙනෙහස් වැහි වලාවක​
තෙමී නැසුණු හැටි මතකයි අකාලෙක​


මෙහි යොදා ඇති යෙදුම් එම අවස්ථාව මවා පෙන්වනවා නොවේද? බලන්න යොදා ඇති උපමා උපමේය. " ගලා හැළුණූ සෙනෙහස් වැහි වලාවක​
තෙමී නැසුණු හැටි මතකයි අකාලෙක​" 

සෙනෙහස ඔහු වැස්සට උපමා කරයි. එහෙත් ඒ සෙනෙහස සුබදායී අයුරින් අවසන් නොවූ බව හැඟවීමට එම සෙනෙහස් වැස්සට තෙමී අකාලයේ නැසුණු බව පවසයි. කෙතරම් ලස්සනද? අව්‍යාජද?

ඉතාමත්ම සංවේදී කවි පෙළක් වූ " සමුගත් පුතා" කවි පංතිය මගේ දෙනෙතට එක් කළේ තෙතක්. හදවතට එක් කළේ බරක්. ඔබටත් එසේම වන බව මම දනිමි.

" සමුගත් පුතා...

ලොව දහම හා එතුන​
බණ දහම මදි හිතෙන​
ඔබ අඩුව පුරවන්න කළුවර හිතේ
ළඟ තියෙන හෙට දිනෙක
එනු මැනවි යළි හනික​
ඔය මූණ සිපගන්න ඕනෑ පුතේ "

" දියුණුව" නමින්වූ කවි පංතිය ඉතාමත්ම සංවේදීය. තම තමන්ගේ දියුණුව පතා තමන්ව හැදූ වැඩූ දෙමාපියන් තනිකර දමා පිට රටකට යන දරුවන් නිසා තනිවූ මවක විසින් රට සිටින තම පුතු වෙත යවන ලියුමක ආකෘතියෙන්වූ මෙම නිර්මාණය මව්පියන් ලංකාවේ සිටියදී පිටරටක වෙසෙන මට මගේම මෑණියන් විසින් ලියූ ලියුමක් සේ හැඟිණි. බලන්න ඔබටත් කුමක්ද සිතෙන්නේ කියා. ඔබටත් එය එසේම වනු ඇතැයි සිතමි. 


"තාත්තා දැන් මාවවත් අඳුනන්නෙ නෑ දවසම නිදී
මාත් මේ හිටියාට පෙති මහ ගොඩක් ගිලිනව දවසෙදී
උඹත් මට හිටියනම් කියලා හිතෙනවා හැම පැයකදී
මටත් දවසක පෙන්නපන් නුඹ සොයාගත් දියුණුව රිදී" 

ඔහුගේ කවි සංකල්පනා එක තලයකට , එක මානයකට සීමාවී නැතිබව මේ කවි රස විඳීමේදී මට හැඟේ. ඔහු පියා ගැන ලියයි. තනිවූ මව ගැන ලියයි. අමනාප වූ නැඟෙනිය ගැන, වෙනස්වූ සොයුරා ගැන ලියයි. එසේ ලියන ඔහුම තමන්ගේ නැතිවූ පෙම ගැන ලියයි. එසේම කෙදිනකවත් හිමිකරගත නොහැකිවුවත් හදවතින් පමණක් අසීමිතව පෙම් කරන පෙම්වතුන් ගැන ලියයි. එසේම පැරණි සාහිත්‍ය සහ නාට්‍ය ආදියෙහි චරිතද ඔහු තම නිර්මාණ සඳහා වස්තු බීජ බවට පත්කර ගනී. " දික්තලා" නම්වූ මෙම කවිය එයට කදිම නිදසුනකි.

" දික්තලාව​
එක්තරා දිනයෙක​
මුහුණු පොත දිගහැර 
බිත්ති කැඩපත් පවුර මත​
ලෝකයට ම පේන සේ ලියන්නී

දියණිය අතින් අරගෙන​
පුතු සිය තුරුල් කරගෙන​
දත් විලිස්සාගත් දික්පිටියා හා
අත් පටලවා ගත් 'සෙල්ෆියක්' ද සමඟින්

'යුද දිවි අරණ වෙත පියමැන
මග ආ රස වසර විසිතුන​
පති භක්තියෙන් ගතවිණ​
නිති හිත පිරිසිදු ය ඔහු ගැන​'.........


මෙම කවිය වරක් කියවූ සැනින්ම මගේ හද ගැබෙහි තැන්පත් වූයේ එහි වූ අසිරිය නිසාමය.

එමෙන්ම ඔහු සමාජයේ එක් එක් කර්මාන්තයෙහි යෙදෙන කුඩා මිනිසුන් ගැනද ඉතාමත්ම හෘදයාංගමව කතා කරයි. " අජිත්" නමින්වූ කවි පංතිය අපට ගෙන එන්නේ මෙවැනි පුද්ගලයෙකුගේ ජීවිතයට ඔහු එබුණු අයුරයි.


ජීවිතේ ටම පෝරු ගතවී 
නැති අජිත් සුදු කෙස්ස කසනව​
පෝරුවෙන් මග වැටුණ නංගි ගෙ
පවුල සහ මව බලා ගන්නව 
සිනාසී පුන් කලස හදනව​. "

" පාරමී" නමින් මෙම කවි පොතට නම යොදන්නට පාදක වූ කවි පංතියද ඉතාමත්ම සංවේදීජනකය. සමාජයේ අපට හමුවන ජීවිතවල අන්ත අසරණවූ පැතිකඩක් ඔහු මෙයින් විවර කරයි. 


'කොරවී ඇඟිලි අත පය පූරුවෙ පවට​
හිරවී සිටිමි සදහට නොකළක ඇඳට​
වෙරදා පත්තු බැඳ පණ නැති අත පයට​
බිරිඳෑ පුරන පින් ඇති නිවනේ සැපට".

තමා ගෙනා කර්මය අනුව රෝගාතුරවී ඇඳටම වැටී කිසිවක් කරකියාගත නොහැකී වූ අසරණ සැමියෙකු තම බිරිඳ ගැන පහන් වූ සිතින් සිතන මෙම කවි පංතිය ඉතාමත්ම සංවේගීජනකය. දෑස් කඳුළින් තෙමා ලන්නේය.

සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල මෙම කවි මගින් සමාජයේ සෑම තාරතිරමකම ජන කොට්ඨාසයකටම ඔහු ආමන්ත්‍රණය කරන්නේය.හැම ඉසව්වක්ම හා මාණයක්මද ස්පර්ශ කරන්නේය.

මෙතරම් කාර්‍යබහුල දිවියක් ගෙවන සහ වෛද්‍ය වරයකු වශයෙන් ඉතාමත්ම වගකීම් සහිත රැකියාවක් කරන ඔහු , මෙතරම් අපූරුවට සහ පුළුල් ලෙස තම පරිකල්පනය විහිදුවේ කෙසේද යන්න මටනම් සිතා ගන්නටවත් නොහැකිය. මෙයින්ම ඔහුගේ හැකියාව පිළිඹිබු වන බව මගේ හැඟීමයි. 

මේ සුන්දර මතකයන්ද හිතේ තබාගෙන අප උත්සව ශාලව වෙත පියමැන්නෙමු. සුපුරුදු අව්‍යාජ සොඳුරු සිනාවෙන්ම ඔහු හා ඔහු ප්‍රිය බිරිඳ විසින් අප පිළිගත්හ. ඔවුන්ගේ මිණි කැටවන් පුත්‍ර රත්න ත්‍රිත්වයද එහි වූහ.

උත්සවයේ දෙසුම් සඳහා පැමිණ සිටි මගේ සාහිත්‍ය ලෝකයේ රජුන් වන් මහා කවි රත්න ශ්‍රී වියතාණන්, මා ඉතාමත්ම ප්‍රිය කරන ප්‍රතිභා පූර්ණ සාහිත්‍යවේදී මහින්ද මස්ඉඹුල කවියාණන් හා ශ්‍යාම අයියාගේ ලොකු මස්සිනාවූ මා ඉතාමත්ම ආදරය කරන ජැක්සන් ඇන්තනී කලාකරැවානන් දුටු අපට ඇතිවූයේ ඉතාමත්ම සතුටකි. සැනසීමකි. නිවීමකි. 

ඒ වියත් හා චතුර දෙසුම් අපගේ සවනලූ අමා පැන් සේ විය. අප සාහිත්‍ය සයුරේ ගිලිණි. එයින් ලැබුණේ දිව්‍යලෝක සුවයකි. 

ශ්‍යාම අයියා විසින් ඔහුගේ " පාරමී " පොත පුද කොට තිබූ ඔහුගේ ලොකු අයියාට , පොත පිළිගැන්වීමේ නිමේශය කාගේත් දෑස් තෙත් කළ අති සංවේදී අවස්ථාවක් විය. එමෙන්ම ශ්‍යාම අයියාගේ සොයුරියන්ගේ දියණියන් විසින් පොතේ වූ කවි ඉතාමත්ම කර්ණරසායන ස්වරයෙන් හා හද මන බැඳ ගන්නා විරිතෙන් ගායනා කිරීමද සැමගේම නෙතු සතුටු කඳුළින් නැහැවීමට සමත් විය.

අවසාන වශයෙන් 2017 අගෝස්තු පස් වෙනිදා කොළඹ මහවැලි කේන්ද්‍රයේදී ​පැවැති ඔහුගේ දෙවන කවි පොත " පාරමී" දොරට වැඩීමේ උත්සවය අති සාර්ථක වූ බව පැවසීමට කැමැත්තෙමි. එලෙසම ගතේ ලෙඩට සහනය සලසන වෛද්‍යවරයකු වශයෙන් හා හිතේ ලෙඩට සහනය සලසන කවියකු වශයෙන් තව තවත් චිරාත් කාලයක් ජනතාවට සේවය කිරීමට අවැසි ශක්තිය , දහිරිය හා හිතේ සැනසීම ශ්‍යාම් කුමාර මුණසිංහ නම්වූ මෙම සෞන්දර්වාදී සුන්දර මිනිසාට ලැබේවායි කියාද ඉතාමත්ම හෘදයාංගම හා ලෙංගතු සිතින් ප්‍රාර්ථනා කරමි. 





සටහන- චන්දන ගුණසේකර

" එදා වේල....."















ඉතාමත්ම ඉක්මනින් ගෙවී ගිය ලංකාවේ ගත කළ මසක කාලයෙන් වැඩිහරියක්ම මා අනුරාධපුරයේ ගත කළේ තාත්තාගේ අසනීප තත්වයත් හා මෙවර මව්පියන් සමඟම වැඩි කලක්  ගතකරනෙමියි මා ගත් තීරණයත් නිසාය. එහෙයින් මිතුරන් හමුවීම සහ විනෝදය සඳහා කාලය ගතකිරීම බොහෝ දුරට සීමා කොට එය මව්පියන් වෙනුවෙන්ම කැප කළෙමි. එහෙත් මට කාරණා දෙකක් සඳහා කොළඹට නොයා සිටීමට නම් නොහැකි විය. ඒ මගේ ජීවිතයට ඉතාමත්ම සමීප දෙයක් වූ හා මගේ උග්‍ර විනෝදාංශය වූ සාහිත්‍ය පොත පත මිලදී ගැනීමට සහ මා හිතමිත්‍ර ශ්‍යාම කුමාර මුණසිංහ සොයුරාගේ දෙවැනි කවිපොත එළි දැක්වීමට  සහභාගී වීමටය.

එදා අගෝස්තුවේ පස්වැනිදාය. කලින් කතා කරගත් පරිදි මරදානේ පොත් සාප්පු සවාරියේ යාම සඳහා බලාපොරොත්තුවූ පරිදි උදෑසනින්ම දුරකථන ඇමතුමක් ලැබුණේ ජයසිරිඅලවත්ත සොයුරාගෙනි. 

" චන්දන අපි 8.30 ට මරදානේ ගොඩගේ එක ළඟදි හමු වෙමු"

එදා සති අන්තය නිසා සහ තරමක් උදයේම නිසා වාහන තදබදයක වේදනාකාරී පහස නොලබා මට 8.15 වන විට මරදානට යාගත හැකි විය. අලවත්ත සොයුරා පෙනෙන්නට නොසිටියෙන් මම ඔහුට ඇමතුමක් ගතිමි. 

" මම නුගේගොඩ හංදියේ. ඉක්මනින්ම ඔතන ඇති." ඒ ඔහුගේ පිළිතුර විය. 

වාහනය පාර අයිනේ ගාල් කොට විසල් ගොඩගේ මැඳුරට මා පිවිසුණේ ජයසිරි එන තෙක් නිකරුනේ කල් මැරීම මහා අපරාධයක් සේ හැඟුණු බැවිනි. ඊටත්‍ වඩා පොත් රාක්ක අතරට වැදී ඒ මහා සාහිත්‍ය සයුරේ කිමිඳීමට මගේ තිබූ කෑදරකමත්  නිසාය.

මද වේලාවකින් ජයසිරි අලවත්ත සොයුරා මා ඉදිරියේ පෙනීසිටියේ මුව පුරවාගත් සහෝදර සිනහවෙන්ද යුක්තවය. මම ඔහු එනවිටත් තෝරාගෙන තිබූ පොත් සහ ඔහු මට රෙකමදාරු කළ පොත් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් කිහිළිගන්නාගෙන බිල ගෙවා සාප්පුවෙන් එළියට බට අපට දැනුණේ යකුන් එකකු නොව කිහිප දෙනෙකුම අනුභව කළ හැකි තරමේ කුසගින්නකි. පොතටම ඇලී වුන් අපට ගෙදරින් පිටවූයේ හිස්බඩම බැව් සිහිවූයේ එවිටය. 

" අනික් පොත් බලන්න කලින් අපි කොහෙන් හරි කමු ජයේ" මම යෝජනා කළෙමි. 
ජයේගේ අදහස වූයේද එයම බැවින් අපි පොත් පුරවරය අතර වූ ජයේට හුරුපුරුදු ආපන ශාලාවක් බලා පා එසවීමු. 

හදිසියේම සෙනඟ අතරින්‍ මතුවූයේ දැක පුරුදු මුහුණකි. රතු තරුව ගැසූ කැප් තොප්පියක් පැළඳ, කරේ එල්ලා ගත් චේගුවෙරාගේ සිත්තම සහිත බෑගයෙන් සන්නද්ධව හා කාල්මාක්ස් ගේ සිතුවම සහිත සුදු ටී ෂර්ටයකින් සැරසීවුන් ඔහුගේ  රැවුල් කොට පිරි මුහුණේ පිරී තිබුණේ ප්‍රියංකර සිනහවකි. නම මෙන්ම ප්‍රියංකර වූ ඔහු පියන්කාරගේ බන්දුල ජයවීර සොයුරා බැව් ඔහු දුටු පළමු ඇසිල්ලෙහිම මම හඳුනාගතිමි. 

තමන්ගේ යථා ස්වභාවයට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස් සේයා( photo shop ) වලින් තම මුහුණු පොත් සරසා ගත් මුහුණු, හැබැහින් දුටු විට හඳුනා ගැනීමට අපහසු වුවත් මුහුණු පොතේ මුහුණම සැබෑ මුහුණ වීම නිසා මට ඔහු හඳුනා ගැනීමට කිසිදු ගැටලුවක් නොවිණි. 

බෙනාගේ( ධර්මසිරි බෙනඩික්) පොතක් එළිදැක්වීමේ උළෙලට සහභාගි වීම සඳහා උදෑසනින්ම ගාල්ලේ සිට පැමිණි බව ඔහු කියූ විට ජයේද එම උත්සවයට යන බැව් කී වග මට සිහි විය. 

අප උදේ ආහරය ගැනීමට යන බව කියා ,ඔහුටත් අප හා එක්වන ලෙස ඇරයුම් කළත් ඔහු ඒ පැමිණෙන්නේ හෝටලයක සිට උදේ ආහරය ගැනීමෙන් පසුව බව පවසා නිහතමානීව අපගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කළත් තේකෝප්පයක්වත් අප සමඟ බීමට එන්නට එකඟ විය. 

ඊළඟ මොහොතේ අප සිටියේ මරදානේ සයිවර් කඩයකය. මීට වසර 30කට පමණ පෙර වැල්ලවත්තේ සයිවර් කඩයකින් තෝසේ කෑ ඒ සුන්දර මොහොත මගේ මනසේ ඇඳුණේ අසුරු සැණෙනි. බෙලෙක් පිඟානේ ඇතිරූ තෝසෙ දෙක මතට බාල්දියකට හැන්ඳ දමා වක්කරන පරිප්පු හා මුරැංගා වැනි එළවළු මිශ්‍ර හොද්ද සහ අමු මිරිස් සම්බෝලය සමඟ එදා විඳි අමා රසයම විඳිමින් මම තෝසෙ අනුභව කළෙමි. ඉන්පසු ප්ලේන්ටිය බැගින් බිවු අප බන්දුල ජයවීරයන්ගෙන් සමුගත්තේ තවත් පොත් කඩ කිහිපයකටම යාම සඳහායි. 

අප සූරිය පොත් හලේ සිටින විට ජයේගේ ජංගම දුරකතනය නාද විය. ඒ ඇමතුම ආවේ පියංකාරගේ සොයුරාගෙනි. 

" උඹල කොහේද ඉන්නෙ. මට චන්දනට පොතක් දෙන්න තියෙනවා. විනාඩියෙන් ඔතන ඇති." 

කියූ ලෙසටම විනාඩියෙන් ඔහු අප ඉදිරියේය. කවුන්ටරයෙන් ලහි ලහියේ පෑනක් ඉල්ලා ගත් ඔහු කරේ වූ මල්ලෙන් පොතක් එළියට ගෙන එහි දෙවැනි පිටේ මොනවදෝ කුරුටු ගා දෑතින්ම මට එය පිළිගැන්වීය. මම බොහොම භක්තියෙන් එය භාර ගතිමි. 

එය ඔහුගේ නවතම කවි පොත වූ " එදා වේල" විය. එදා ඔහුගෙන් සමුගෙන ඊටත් සතියකට පසු එංගලන්තය බලා පැමිණි  මට ගොඩගැහී තිබූ වැඩ කන්දරාව හා තාත්තාගේ අසනීප තත්වයෙන් සිත ව්‍යාකූලවී තිබූ නිසා හරිහැටි වාඩිවී සිත එකඟ කරගෙන එය කියවීමට ඉස්පාසුවක් සොයාගැනීමට හැකිවූයේ පසුගිය සතියේය.

" එදා වේල( දේශපාලනික කවි )" නමින්‍ වූ මෙම කුඩා කවිපොතේ විසල් තේරැම් ඇති මහා කවි තිබෙන බැව් මට පොත කියවන්නට ගත් සැනෙකින්ම පසක් විය. 

කවි වලට අංක දමා නොතිබූ එහි මුලින්ම තිබුණේ " මගේකවිය" නමින්වූ කවි පංතියකි.

' ගඟක්- මූදක්
ඇල- දොළක්
මඳ ණලක්
මුදු කටහඬක්
කළු වලාවෙක
රිදී රේඛාවක්
වෙන්ට පැතු ජීවිතේ

ජල ටැංකියක්
ගෑස් උදුනක්
දුරකථනයක්
විදුලි බුබුලක් වී

බිල් ගෙව - ගෙවා
කාලය ගෙවා
සැබෑ කරගත 
නුහුණු සිහිනය
තුරැළු කරගෙන
සෙමින් මියැදෙන
අතර මගදී
ගැලූ ලේ සහ 
කඳුළු දහදිය
මගේ කවිය විය !

මම කිසිත් නොකියමි. සරල පද යොදා පුංචි දිය පාරක් සේ ගෙන එන මෙහි මරියානා ආගාධය සේවූ ගැඹුරු අරුත ඔබටම විඳ ගන්නට ඉඩ හරිමි.

තවද මෙහි තිබූ නා නා විද සමාජීය හා කාලීන කවි අතර " ඡන්ද ප්‍රතිඵලයක්" නම්වූ කවි පංතිය මගේ සිත් සතන් පැහැර ගැනීමට සමත් විය. ලංකාවේ සිදුවන විකාර  රූපී දේශාපාලණික විගඩම මෙහි මැනවින් පෙළ ගස්වා රඟ දක්වා ඇත.

' මහපාර දෙවනත් කරගෙන
මහ පොළොව කම්පා කරමින
නළා හූ හඬ දීගෙන
විදුලි එළි කරකවමින
පදිකයන් අන් රියදුරන් සැම
කාණුවට බස්සවමින
භීතියට පත් කරමින
" කළුපාට වීදුරු " රියේ
ධාතු කරඬුව සේ වඩින්නේ
ඡන්දයෙන් 
අගතියට පත් දන
දිනාගත් ඵලයයි!'

බලන්න ඔහු යෙදූ යෙදුම. " ධාතු කරඬුව සේ" ඒ මස්ගොඩින්පිරි ඔළුව හිස් කවන්ධ රූපය උවත් එවැනිම ඔලමොට්ටල අනුගාමිකයින් තම කර උඩින් පූජනීය වස්තුවක් සේ වඩම්මන අයෙකුට උත්ප්‍රාසාත්මකව යෙදිය හැකි මීටත් වඩා සුදුසු යෙදුමක් ඇතැයි මට නම් නොසිතේ. එම කවියේ අවසාන කොටස මෙසේයි.

' ජීවන හුස්ම යදිනා
රෝගියෙකු ගෙන දිවෙනා
ගිලන් රියකට 
නොමැති සැලකුම්
ඡන්දයෙන් දිනු
" හරක් හොරෙකුට"
ලැබෙනා
ඉතින් ඡන්දය
පිදූ " ගවසිත"
ආඩම්බරයෙන් පිරෙනා'

හරක් හොරුන් සහ ඔවුන් පත් කිරීමට මනාපය දුන් ගවසිත් කවුදැයි ඔබම සිතා ගන්න. 

" බෝධිරාජ වස්තුව", "සිහින!", " නායකත්ව පුහුණුව දෙමු!", " ලොකු තැන් පොඩි තැන්", " පින්තූරය රාමු කිරීමට ගියසගයාගේ අභියෝගය", " කවන්ධය සහ හිස", " බහුතරයා", " රෝහල්ගත සහෝදරයාගේ ඇරයුම හෙවත් " අම්මා" මතක් කිරීම", " රජ හෙළුව", " ගමන් කවිය", " තරහද", " හතා නික්මෙයි", " ......." නිලමේ" තැන්පත්", " ලොකු පුතිට", " දිවුරා කියන්නම්", " අස්ථාවර මිතුරාට", " සුබ රාත්‍රියක්මැන්ඩෙලා"," අනන්තය" ආදී වශයෙන් වූ මෙහි කවි මෙන්ම ඒවාට යොදා ඇති නම්වලද වෙනස් බවක්, උපහාසාත්මකබවක් හා උත්ප්‍රාසාත්මක බවක් ඇතිබව ඔබට වැටහෙනවා ඇතැයි සිතමි. 

අපට අහිමිවූ වීදි නාට්‍ය කලාවේ රජුජුරැවන් බඳු වූ ගාමිණී හත්තෙට්ටුවේගම කලාකරැවාගේ වියෝව පිළිබඳව බන්දුල ජයවීර කවියා ලියා තිබුණේ පේළි තුනකි. වචන තුනකි. එහෙත් එහි අදහස පේළි දහසකි. වචන දහසකි.

' හතා නික්මෙයි

වීදිය
පාළුය!
පාළුය!!'

කවිය මෙපමණකි.

" නිලමේ තැන්පත් " නමින්වූ මෙම කවිය බලන්න.

බොහෝ ගර්භාෂවල
ශුක්‍රාණු තැන්පත්

බොහෝ බැංකුවල
මුදල් කඳු තැන්පත්!!

පෙරහරින් යන විට
ගම්භීර තැන්පත්!

බොහෝ පිරුවට යට......
කසළ කඳු තැන්පත්. !!

මෙලෙසින් සමාජ වියවුල්, අසාධාරණ, දේශපාලන මඟඩි, අඩුලුහුඬුකම්, පවුල් ප්‍රශ්න, කාලීන ගැටලු , අසහනය ආදී මෙකී  නොකී සමාජයේ කාලීන පැතිකඩවල් ස්පර්ශ කරමින්, ඒවායේ වරදවල් පෙන්වා දෙමින්, සමාජයේ ඇස් අරවමින් හා හීන්  නූලෙන් ගැසිය යුතු තැන්වලට පහර ගසමින් දිව යන මෙම කවි සරණියේ අවසානයට තිබූ කවියෙන් ජයවීරයෝ ගසා ඇත්තේ හාරත ආසියෙකි. තොප්පිය හරි නම් එය දාගැනීම කියවන්නාටම භාර කරමින් ඔහු මෙසේ ලියයි.

' මගේ පිළිතුර !

හිතේ කැත - කුණු
පහසුවෙන්
නොම පෙනේ පිටතට

හංගාගෙන අවගුණ
" හොඳ වැඩ" කරත්
එළිපහලියේ 
කැත වැඩ කරත්
හොර රහසේ

මගේ ප්‍රේමය
මගේ කවි සිත විහඟෙක්ය
නිදහසේ- අහසේ
නිබඳ සැරිසරණා

මගේ කවි තුළ 
නොයෙක් කුණු රස
සොයා වෙහෙසෙන
" මිතුර" - " මිතුරිය"!
අහස සරණා
කුරල්ලෙකුගෙන්
අහනවද ඔබ
" පියාඹන්නේ ඇයි ?" කියා! "

එය කවි පොතේ අවසානයයි. එහෙත් අපගේ සිතිවිලි ගංඟාවේ ඇරඹුමයි.

එහෙයින් ආදරණීය බන්දුල සොයුර, මම ඔබට මෙසේ කියමි.

හැඳින්නෙමි මම 
ඔබගේ කවි සිත..
එය
ඔබ වත හා හදවතමය....

එපමණකි. ඔබට ජය!!



චන්දන ගුණසේකර