හැඟුමන් පරදා බුද්ධියෙන්......

යුද ගිනි නිවී පස් වසරයි ගත	වූයේ
කුස ගිනි පමණි ගින්නක් සේ මතු	වූයේ
මරණයෙ ශීත සාමෙන් උණුසුම්	වූයේ
මගෙ රට දියුණු වී එන ලකුණකි	පෑයේ
ධර්මදාස සිංහල ගීයක්	ලියුවා
කන්දසාමි මනරම් තනුවක්	යෙදුවා
මොහොමදු අයිය හරි රහ කර එය	ගැයුවා
මුළු සිරි ලකම තාලෙට අත් පුඩි	තැළුවා
ගංදිය ගලා ජන කැල හෙම්බත්	වෙද්දී
පන්සල් පල්ලි සෙවණේ හැම රොක්	වෙද්දී
එක පත අනා කා සොයුරන් සේ	ඉද්දී
දුටුවේ එකම සිහිනෙකි රෑ නිදි	යද්දී
සිරුරේ දුවන්නේ එක රුදිරය	නොවෙද
දුප්පත්කමයි ඇති පොදු ගැටලුව	නොවෙද
සොහොයුරු පෙමින් බැදුනේ අප සැම	නොවෙද
සිරිලක් මවගේ වටිනා දරුවන්	නොවෙද
අනුන් බහට ඇයි අප සැම	නතුවන්නේ
බොරවුණු දියේ මාළුයි උන්	ඩැහැගන්නේ
නැතිවුණු දිනේ සාමය මරු	රජයන්නේ
ඔළුවෙන් ක්රියා කොට රට දැය	සුරකින්නේ