චිත්‍ර කථාව සහ මම ( දෙවැනි කොටස).....

පලමු කොටස  මෙතනින් යන්න

සතුට පත්තරයේ මා ප්රිය කෙරූ කථා රාශියක්ම විය. 

ජනක රත්නායකයන්ගේ " පාට පාට හීනයක්" ඉන් එකකි. එහි වූ චරිත මට අද මෙන් මතකය. සුමේද ඉනෝකා හා නිමාලි අතර වූ ත්රිකෝණාකාර ප්රේම පුරානයක් එහි ප්රධාන කථා තේමාව විය. "මෙය ඔබ අප සැමදා දකින කළු සුදු හීනයක් නොව පාට පාට හීනයකි" යන්න කථාවේ තේමා පාඨය විය. මෙම සටහනේ පළමු කොටසේ මා පළකල සතුට පත්තරයේ මුල පිටුවේ වූයේ පාට පාට හීනයක්හී ජවනිකාවකි. "අත්තික්කා මල් " හා "සුසීමා" ජනක රත්නායකයන්ගේ මා සිත් ගත් තවත් කථා දෙකකි. ඔහු ඇඳි ගැහැණු සහ මිනිසුන් ඉතාමත් ලස්සන අය වූහ.

වික්රමගේ බට්ටී , අනුර විජේවර්ධනයන්ගේ මේඝ, කැළෑ කෙල්ල, දයා රාජපක්ෂයන්ගේ රක්තා, සිව් මංසල, බංදුල හරිශ්චන්ද්රයන්ගේ ක්ලියෝපැට්රා වැනි කථාත් කැමිලස්ගේ ගජමෑන් කාටුනයත් මගේ ළපටි සිත වසඟ කෙරූ කථාවන්ගෙන් කිහිපයක් පමනි.

ඉන්පසු " සිත්තර" පත්රය බිහිවිය. ඒත් සමඟ චිත්ර කථා ලෝකයට බලංගොඩ සරත්මධු නාමයද එක් විය. එතුමා විසින් නිර්මාණය කල ඉතිං ඊට පස්සේ හා යුනිකෝ යන කථා ජන හද කුල්මත් කරන්නට සමත් විය. එම පත්රයේම ටෝරස් නමින් කථාවක් තිබූ අතර මට එය ඇඳි චිත්ර ශිල්පියාගේ නාමය හරියට මතක නැත.

1975 වසර වන විට මා පාසල් යාම ඇරබූ අතර පාසලේදී පවා මා වැනිම චිත්ර කථා පිස්සන්ගේ සමාගමය මා ප්රිය කලෙමි.  ඒ අතර වූ රවී ගලගොඩ නම්වූ මාගේ මිත්රයා පිළිබඳ සඳහන් නොකරම බැරිය. 

ඔහුත් මාත් සතුට පත්රය බැලීමේ පිස්සුවෙන් පෙළුනෙමු. එකෙකුට කලින් අනෙකා පත්රය බලා තිබුනහොත් දෙදෙනාම එය බලන තෙක් ඒ ගැන කිසිදු කතිකාවක් බැරි බැව් අප දෙදෙනා අතර වූ සම්මුතියකි. ඔහුත් මාත් බොහෝ චිත්ර කථා නිර්මාණය කලෙමු. " ප්රෝටස්" නමින් කල අප මුල්ම කථාවේ අප ලියූවේ " රචනය සහ චිත්ර ගලගොඩ සහ චන්දන" කියාය. ඒවායේ පිටපත් ලඟතබා ගෙන ආරක්ෂා කරගැනුමට අප දෙදෙනාටම නොහැකි වීම ගැන මම අදටත් දුක් වෙමි.

මේ චිත්ර කථා කියැවීම නිසා අපගේ නිර්මාණාත්මක රචනා කලාව හා චිත්ර කලාව පංතියේ අනෙකුත් ළමයින් හා සසඳන කල ඉහලින් තිබූ බැව් පවසන්නේ අවිහිංසක ආඩම්බරයක් සිත තබාගෙනය. හයේ පංතියේ  ඉගෙන ගන්නා සංදියේදි සිංහල ගුරුතුමිය විසින් ඇරඹි පුවත් සඟරාවට මා ඉදිරිපත් කල රහස් පරික්ෂක චිත්ර කථාව ඇයගේ මවිතයට හේතු විය. එහි වූ උසාවියක නඬු අසන අවස්ථාවක මා යෙඳු දෙබස් පංතියේ අනෙකුත් ළමුනට මහා ප්රෙහෙලිකාවක් විය. 

මෙය කියවන ඔබ මා ගැන වැරදියට නොසිතාවි යැයි මා හුදෙක්ම විශ්වාස කරමි. මා මේ සිද්ධීන් පුන පුනා කීවේ මගේ මං පොර ජාතකය ප්රදර්ශනයට නොව චිත්ර කථා පිස්සුවෙන් මට අවැඩක් නොව වැඩක්ම වූ බැව් ඔබට ඒත්තු ගැන්වීමට පමනි.

මේ කාලයේ මා බැලූ තවත් චිත්ර කථා පොත් පෙළක් වූයේ මා යටඳොළ වත්තේ ලොකු අම්මලාගේ නිවසේ නිවාඩුවට ගොස් සිටින අතර ඒ ගමේ වූ කුඩා පුස්තකාලයේදී අහම්බෙන් ඇස ගැටුනු "ලංදේසි හටන" නම්වූ පොත් පෙළයි. මා මෙයට කෙතරම් ඇල්ම කලාද යත් එක් දිනක උදේම පුස්තකාලයට ගොස් කෑමක් හෝ බීමක් නොමැතිව මුළු දවසම ලංදේසි හටන කියැවූයෙමි. තවත් දිනෙක මගේ පයේ ඇඟිලි දෙකක් අතර එල්ලී ලේ බිව් කූඩැල්ලෙකු මගේ පාදයේ කුඩා ඇඟිල්ල තරම් විශාල වන තුරුත් මට නිනව්වක් නොවූයේ මා කථාවට ඒ තරමටම වශී වී සිටි හෙයිනි. මට මතක හැටියට එය සුසිල් ප්රේමරත්නයන්ගේ හෝ බංදුල හරිශ්චන්ද්රයන්ගේ නිර්මාණයකි.

මේ කාළයේ වූ තවත් ජනප්රිය සඟරාවක් වූයේ "ශ්රී " සඟරාවයි.  එහි අගට වන්නට වූ චිත්ර කථාව

මට කිසි දිනෙක අතපසු වූයේ නැත. 

එහි මා සිත් ගත් චිත්ර කථා කිහිපයක්ම විය. ඒ අතරින් රහස් පරික්ෂක කථාවක මිනීමරුවා අල්ලා ගැනීමට උදව් වූයේ කුඩා ළමුන් පිරිසක් හඳ එළියට බිත්තියක් මත පතිත වූ සෙවනැලි අඟුරු කැබැල්ලකින් සිතුවම් කරද්දී කළුවරේ ගස් අතර සැඟව සිටි මිනීමරුවාද චිත්රයට නැඟී තිබීමයි.

තවත් කථාවක මරණාසන්නව ඇඳක වැතිරී සිටිනා ලඳක් ඇය සිටින කුටියේ කවුළුවෙන් පිටත වූ රෝස ගසක වූ මලක පෙති හැලි හැලී යන ආකාරයට තම ජීවිතයද අවසානයට යන බව සිතන්නීය. අවසානයේ එම මලෙහි එක් පෙත්තක් පමණක් ඉතුරු විය. එය දුටු ඇය පහුවෙනිදා එම පෙත්තද ගිලිහුනු පසු තමාගේද අවසානය බැව් පැවසුවාය. ඇයට පනමෙන් ආදරය කලේ චිත්ර ශිල්පියෙකි. ඇය ඔහුව එතරම් ගනනකට නොගත් අතර එදින රැයේ ඔහු හොර රහසේම ඇද වැටුනු මහා වැස්සේ තෙමෙමින් අර රෝස මලේ අවසන් පෙත්ත ගිලිහී නොයන පරිද්දෙන් කෘතීමව නිර්මාණය කොට මලට බද්ධ කරන ලදී.

පහුවදා උදෑසන අවදි වූ ඇය කවුළුවෙන් පිටත බලන්නී තවමත් නොවැටී පවතින මල් පෙත්ත දැක තමන්ට තවත් කල් ජීවත් විය හැකි බව පසක් කර ගත්තද වැස්සේ තෙමී එම නිර්මාණය කල චිත්ර ශිල්පියා අධික ලෙස වැස්සට තෙමීම හා ශීතල හේතුවෙන් නිව්මෝනියාව වැළදී ජීවිතෙන් එම උදයේම සමුගත් පුවත ඇසීමෙන් මහත් කම්පාවට පත්වූ අයුරු මට අද ඊයේ මෙන් මතකයේ ඇත.

මේ කාලයේ ජනප්රිය වූ තවත් චිත්ර කථා පත්රයක් වූයේ " සුහද" පත්රයයි. එහි වූ කථා අතර අන්ටන් බී පෙරේරා චිත්රයට නැඟූ "රන් කුරැමිණියෝ" මාගේ ප්රියතම කථාව වූ අතර එය කපා පොතක අලවා එකතු කිරීමටද මම පසුබට නොවීමි. එය තුන් දෙනෙකුගේ සහයෝගයෙන් නිර්මාණය වූවකි. එහි වූයේ රචනය සහ චිත්ර ඇන්ටන් බී පෙරේරා, දෙබස් රෝඩා පෙරේරා හා කථාව ගුණතිලක මාඳොළුව කියාය.

එක දහස් නමසිය අසූවේ මුල භාගයේ රූපවාහිණියේ සංක්රමනයත් සමඟම චිත්ර කථාවට තිබූ මිනිසුන්ගේ නැඹුරුව ටික ටික හීන වූ අතර කථාවලද ක්රමයෙන් ඇතිවූ ප්රමිතියෙන් අඩු භාවය එය මිනිසුන්ගෙන් දුරස් කරලීමට තවත් පිටුවහලක් විය. මේ කාලයේ මා ඇබ්බැහි වී සිටි "  සතුට" යම් නීතිමය හේතුවක් නිසා "මධුර" නමින් නම මාරු කල අතර "සතුට" නමින් තවත් පත්රයක් බිහි විය.

චිත්ර කථා බොහොමයක් චිත්ර පටවලටද නැඟුන අතර දයා රාජපක්ෂයන්ගේ සක්විතිසුවය,හුලවාලී, රක්තා වැනි කථා ගෙන හැර දැක්විය හැක. ජනන රත්නායකයන්ගේ සුසීමා, සරත් මධුගේ ඉතිං ඊට පස්සේ, දයා රාජපක්ෂගේ "පස් "වැනි කථා ටෙලි නාට්ය විලසින් පුංචි තිරයද දිග් විජය කරන ලදී.

එහෙත් චිත්ර කථාවේ අභාවය එන්න එන්නම වැඩි වූයේ මිනිසුන්ට වෙන වෙන මාධ්ය වලට පාර කපමිනි.

මීට වසර කීපයකට ඉහත අපේ මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්නයන් විසින් ලියා පළ කල " චිත්ර කථාවේ වංශ කථාව" කියැවීමෙන් මගේ මතකය දශක තුනකට ඉහත චිත්ර කථාවේ ගැලී සිටි මගේ සොඳුරු ළමා අවධියට පියාඹෑවේ නිරායාසයෙනි.

මේ කාළයේම වාගේ රටේ ඇතිවුන ත්රස්තවාදී වාතාවරණය හා අරඟල නිසා මිනිසුන්ට චිත්ර කථා බලනවාට වඩා ජීවිත රැක ගැනීමේ සටනෙහි නිරත වීමට සිඳුවිය. මේ හේතුවද ජනතාව චිත්ර කථාවෙන් දුරස් වීමට පාදක වූ විශාලම කරුණක් විය.

මෙයින් චිත්ර ශිල්පීන්ද ජනතාවගෙන් ඈත් වූ අතර එයට පිළියම් යෙදීමටද කාටවත් උවමනාවක් නැති බව විද්යාමාන විය.

දුසින් ගනනින් බිහිවූ පත්තර මුදළාලිලාද  චිත්ර ශිල්පීන්ගේ ආත්මයම විනාශ කර දමන ලද්දේ කිසිම හිත් පිත් නැති විලාශයෙනි.

ඒ කාළයේ විවෘත ආර්ථිකයත් සමඟ ඇරඹි බල්ලෝ මරා හෝ සල්ලි සෙවීමේ ප්රතිපත්තිය සියළුම කළාවන් පවා කණපිට පෙරලන ලදී.

ඒ කෙසේ වෙතත් අගාධයටම වැටුනු චිත්ර කථා කළාව නැවත පෙර තත්වයට කිසිවිට පැමිනුනේ නැත. එය 70 දශකයේ ළමා අවධිය ගත කළ අප වැන්නවුන්ගේ සිතෙහි රජකල සිහිනයක්ම පමනක් විය.

ඔබට ස්තූතියි!! තව සති කිහිපයකින් ළමා අවධියේ මා හා බැඳුනු සිංහල සිනමාවේ විස්තරයකින් අප හමුවෙමු.

ඔබ සැමට ජයම වේවා!!!