අපේ ජීවිත කියන්නෙ මහා පුදුමාකාර දෙයක්. හරියට මහා වැවක් වගේ. නැත්නම් ඉමක් කොනක්නැති විසල් අහස වගේ. ඉඩෝරයක් ඇවිත් ජලකඳේ අවසන් බිංදුවත් හිඳිලා ගිහින් හැම අතටමඉරිතලලා යන වැවම තමයි ඉන්පස්සෙ වැටෙන මහා වරුසාවෙන් පිරී ඉතිරිලා ගිහින් නෙළුම්මානෙල් මලින් ගැවසිලා ජීවමාන රජ දහනක් වෙන්නෙ. එතකොට වැවට ඉඩෝරයෙන් හිටපුදුක්ඛිත කාලෙ අමතක වෙනවා.ඒ වගේම තමයි විටෙක දුකින්, අපේක්ෂාභංගත්වයෙන් පිරීඉතිරිලා මුකුළිත වෙලා යන අපේ ජීවිතත් ඊළඟ නිමේෂයේ සතුටින් හා බලාපොරොත්තුවලින් පිරීඉතිරිලා ගිහින් විකසිත වෙන්නෙ.
මේ සතිය මට ඇරඹුනේ දුකකින් මගේ හදවත වෙලාගෙන. ඒ මගේ සමීපතම සොහොයුරෙකු වූනයනසේන වන්නිනායක කලාකරුවානන්ගේ වියෝව. ඒත් අද උදෑසන මගේ ජීවිතයට නවමුබලාපොරොත්තුවක හා නව ජීවයක හසරැල්ලක් ආරෝපණය වෙලා. හරියට අලුත් ඉරක් පායලාවගේ.
අඩ සිය වසකට මදක් වැඩි මගේ දිවි ගමනේ මෙතෙක් මට සාහිත්‍ය දරුවන් තිදෙනකුබිහිකරන්නට හැකියාව ලැබුණා. ඒත් ඒ අය මගේම දරුවන් වගේ මට දැණුනට එයාලා මගේමලෙයින් මසින් උපන් අය නෙමේ කියල කණගාටුවෙන් උනත් මට පිළිගන්න වෙනවා. මොකද ඒතමයි සැබෑ සත්‍යය. ඒ දරුවන් තිදෙනාගෙන් දෙදෙනකු නවසීලන්ත ජාතික මවකටඕස්ට්‍රේලියාවෙදි උපන් අය. අනෙක් දරුවා ඇමෙරිකානු පියකුට දාව ඇමරිකාවෙදි උපන් අයෙක්. මං කළේ එයාලව මගේ මව්බිමේ පරිසරයට හුරු කරලා අපේ සිංහල භාෂාව පුරුදු කරපු එකවිතරයි. ඒත් ඒවයේ තිබුණෙ ඇමෙරිකානු එහෙම නැතිනම් ඕස්ට්‍රේලියානු සිතුම් පැතුම්. ඒජානමය හැඩතල.
ඒත් අද මට මගේම ලෙයින් මසින් උපන් මගේ පළමු සාහිත දරුවා සහෘද ඔබට හඳුන්වා දීමේභාග්‍ය උදාවෙලා. ඒ උප්පත්තිය සිදුවෙනකල් මට මෙතරම් කාලයක් බලාගෙන ඉන්නට සිද්ධඋනා. අඩ සිය වසක්. අපේ මේ කෙටි ජීවිතවල අවුරුදු 50 ක් කියන්නෙ සුළුපටු කාලයක් නෙමේ. ඒත් අද හරි මට ඒක ලබා ගන්නට හැකි වීම ගැන මගේ හිතේ උතුරන සතුට,මහා වැසි වැටිලාවාන් දාලා ඉවුරු බිඳගෙන යන මහා වැවක් වගේ.
තමන්ගෙම හදවත ගැහෙනා රාවය, ජීවන රිද්මය, සන්තානයේ ස්වරය කළු තීන්තෙන් සුදු පැහැකොළයක මුද්‍රණය වෙලා ආවහම ඒවායින් හමන්නේ එම වදන් ලියූ නිර්මාණකරුවන් ගේහදවතේ සුවඳමයි.ඒ හදවත් ගැහෙනා රාවයමයි. ළබන මාසේ අගදි සහෘද ඔබ සැමටම එයවිඳගත හැකිවන බව පවසන්නේ හදවත පිරී ඉතිරිලා යන සතුටින්.
මං මේ අටුවා ටිකා ටිප්පනි සේරම ලිව්වේ මගේම ලෙයින් මසින් උපදින මගේ පළමු සාහිතදරුවාගේ උපත පිළිබඳ සුබ පණිවුඩය සහෘද ඔබ සැමට දැනුම් දෙන්නටයි. ඒ තමයි "මකුළුවෝමේ සීත කාලයයි" නමින් ලබන මස අගදී ඔබ අතට පත්වීමට නියමිත මගේ පළමු කවි සරණියේසම්ප්‍රාප්තිය.
කුඩා සංදියේ ඉඳලම කවියක් කතාවක් කුරුටු ගෑමේ යම් තරමක හැකියාවක් මට තියනවාකියලා හඳුනාගත්තේ අපට සිංහල බස ඉගැන්වූ මගේ ගුරු මෑණිවරුන්. අනුරාධපුරනිවත්තකචේතිය ප්‍රාථමික විදුහලේ අපට ඉගැන්වූ පියසීලි ගුරුමාතාව මං මුළින්ම සිහිපත්කරනවා. ඉන්පසු අනුරාධපුර ශාන්ත ජෝෂ්ෆ් විදුහලේදී අපට සිංහල ඉගැන්වූ සුනීතා පරණවිතානසහ සුජාතා රාජපක්ෂ යන ගුරුමෑණිවරුන්ද සිහිපත් කරන්නෙ එතුමියන්ගේ පාද නමස්කාරකරමින්.
පාසල් අවදියේ මිතුරකු ගේ සමරු පොතකට හෝ පෙම්පතකට හෝ පමණක් සීමාවූ මගේ කවිලිවීම නැවත ඇරඹුනේ මුහුණු පොතට සම්බන්ධවීමත් සමඟම. ඒ මට මතක හැටියට 2011 වසරෙ. එයින් මා හැමවිටම පෙම්කරපු මගේ සාහිත්‍ය දිවියේ දෙවැනි උපත සිදු වූවා යැයිපැවසුවොත් මා නිවැරදියි.
මුහුණු පොතින් නැවත හමුවූ පේරාදෙණිය සරසවියේ මගේ බැචෙක් වෙච්චි තිලකසිරි ඒකනායකසොයුරා (තිලකේ) තමයි මට කවි පිටු ගැන කියලා දුන්නෙ. තිලකෙම තමයි මාව බ්ලොග්ලෝකයටත් හඳුන්වා දෙන්නෙ. ඒකේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහටයි "සඳුන් සෙවණ" නමින් මගේ බ්ලොග්අඩවිය බිහිවෙන්නෙ. තිලකේ උඹට ස්තූතියි.
ඉන්පස්සෙ කවි පිටුවලන් මට බොහෝ නමගිය හා අතිදක්ෂ කවි කිවිඳියන් රාශියක්හඳුනාගන්නට ලැබෙනවා. ඒ අයගෙන් විශේෂයෙන්ම සමුද්‍රා ජයලත් සහ නෛයත්‍රී කපුරුසිංහසොයුරියන් ගෙන් මට සඳැස් කවිය ගැන නොදත් කරුණු රාශියක් ඉගෙන ගන්නට අවස්ථාව උදාවෙනවා. ඒ දෙදෙනාවම මං මේ අවස්ථාවෙ සිහිපත්කරන්නෙ හදපිරි සෙනෙහසින්. ඒ වගේමගුණවර්ධන රත්නායක , ධර්මසිරි වීරක්කොඩි, ඥානතිලක හේවාගමගේ වැනි ප්‍රවීණ කිවිවරසොයුරන්ද සිහිපත් කරන්නේ බැතියෙන්.
ඉන්පස්සෙ මගෙ කවි කියවපු මුහුණු පොතේ මිතුරු මිතුරියන් රාශියක් මට කවි පොතක් කරන්නයැයි දිරිමත් කළත් මට අද වෙනකල් ඒ සඳහා ඉවසගෙන ඉන්න සිද්ධ වුණා. එහෙම මාව දිරිමත්කළ අය රාශියක් ඉන්නවා. ඒ අය හැමෝටම ගොඩක් ස්තූතියි මට ලබාදුන් දිරියට.
විශේෂයෙන්ම පසුගියදා අපහැර ගිය නයනසේන වන්නිනායක,නයන අයියා මාව කවි පොතක්සඳහා හැමවිටම දිරිමත් කළා. අයියේ ඔබ සිටිනා තැනක ඉඳල සතුටින් මගේ දිහා බලාගෙනඇති. ඒ වගේම හැමවිටම මා දිරිමත් කරපු වෛද්‍ය ශ්‍යාම මුණසිංහ සොයුරා, ධම්මිකඑගොඩවත්ත සොයුරා, සුනිල් හෙට්ටිආරච්චිගේ සොයුරා, දේවිකා ජයසේකර සොයුරිය, මංජුලාමහානාම සොයුරිය වැනි සොයුරු සොයුරියන්ද මට මේ අවස්ථාවේ සිහිපත් වෙනවා. අද මංමෙතන නමින් නොකීවත් මට කවි පොතක් කරන්න කියමින් දිරිගැන්වූ බොහෝ සහෘද පිරිසක්ඉන්නවා. ඒ හැමෝටම මගේ හෘදයාංගම ස්තූතිය පිළිගන්වන්නට කැමතියි. නමින් සඳහන්නෙකළාට ඒ අය අමනාප නොවන බව මං දන්නවා.
මගේ පරිවර්තන රස විඳි සුවහසක් පාඨක සහෘදයින්ද මගේ කවිසරණිය වැළඳ ගන්නා බව මටඉර හඳ වගේ විශ්වාසයි.
ඉඳින් සහෘදයිණී මෙම සංතෝෂයේ සටහන, උද්දාමයේ හද ගැහෙනා රාවය අවසන්කිරීමටමත්තෙන් මං මෙම කවි සරණිය පුද කළ මගේ ආදරණීය අම්මා සහ තාත්තාවද පාදනමස්කාරයෙන් යුතුව සිහිපත් කරන්නට කැමතියි. එමෙන්ම මගේ සාහිත වැඩ ඉවසා වදාරමින්මට සහය දෙන මගේ ආදරණීය බිරිඳ සහ මගේ දරුදෙදෙනාවද ආදරයෙන් සමරනවා. තවදමට නිරතුරුවම දිරිය දෙන මගේ පොඩි නංගී, ලොකු නංගී, මගේ දෙමස්සිනෝ ඇතුළු සියළුමනෑදෑ හිතමිත්‍රාදීනට මගේ ස්තූතිය පුදකරන්නේ සතුටින් ඔකඳ වෙලා.
අවසාන වශයෙන් සඳහන් කරන නමුත් මෙම සොහොයුරිය සහ සොහොයුරා නොවන්නට මගේමෙම සිහිනය සැබෑවක් නොවී සිහිනයක්ම වී තිබීමට ඉඩ තිබුණා. කවිපොත් ප්‍රකාශනය සඳහාබොහෝ පිරිස් එතරම් උනන්දු නොවන සහ කෝවිඩ් උවදුර වැනි මෙවන් අවාසනාවන්තඅවස්ථාවක මගේ ඉල්ලීම ඉවත නොදා මණරම් කවරයක් නිර්මාණයකර දෙමින් මගේකවිසරණිය ප්‍රකාශයට පත්කිරීම දෙවරක් නොසිතා එඩිතරව භාරගත් ත්‍රිමාණ ප්‍රකාශනආයතනයේ උත්පලා මධුවන්ති සොයුරියට සහ මහේෂ් ගුණරත්ත සොයුරාට මගේ හදපිරි භක්තිප්‍රණාමය පුදකරන්නේ ඒ නිසාමයි.
ත්‍රිමාණ පිටුවෙන් සහ ඔවුන්ගේ වට්සැප් නොම්බරයෙන් මගේ කවිසරණිය පෙර ඇණවුම් කළහැකියි.
ඉඳින් සහෘදයිණී, 2021 ඇසල මස අගදී ඔබ අතට පත්වන " මකුළුවෝ මේ සීත කාලයයි" ඉන්පසු අයිති ඔබටයි. එහි මගේ හදවත මං තවරලා තියනවා. එය කියවා බලා ඔබ දෙන ගුණදොස් දැනගැනීමට මම කැමතියි. ඉදිරියේදී තවත් නිර්මාණ සමඟින් ඔබ සැම හමුවන පැතුමින්මම සමුගන්නම්. ඔබ සැමටම සුවදායී සති අන්තයක් වේවා! ජය ශ්‍රී!
චන්දන ගුණසේකර
2021 පොසොන් මස 18 වෙනිදා වැහිබර උදෑසනක එංගලන්තයේ වොට්ෆඩ් පුරයේ සිට
