මගේ දින පොත- 1

දෙදහස් පහළොවේ ඔක්තෝබර 30

ලංඩනයේ රසල් චතුරශ්රය අසබඩ Great Ormond වීදියේ පිහිටි ළමා රෝගීන් සඳහා වූ රෝහලේ , නව ගොඩනැගිල්ල තැනීමේ ව්යපෘතියේ මගේ අවසාන දිනය අද. සේවයෙන් ලද විරාමයේදී රසල් චතුරශ්රයේ උයන් කොනක හිඳ කවියක් ලියන්නට තිබූ අවස්ථාව හා දුම්රියේදී හා නගරයේදී හමුවන විවිධාකාර මිනිසුන් දැකගැනීමට ඇති අවස්ථාව නැතිවී යාම ගැන සිහින් කණගාටුවක් හද පතුලේ ඇති වුවත්, දිනපතා දැකීමෙන් මගේ දෑස් හා සිත පෙළූ රෝගී දරැවන්ගේ වේදනාබරිත මුහුණු හා ඊට නොදෙවෙනි ඔවුන්ගේ මව්පියන්ගේ කඳුළු පිරි දෑස් දකින්නට නොලැබෙන හෙයින් සිතේ සතුටක්ද ඇතිවෙයි. එහෙත් තැන මාරු වූවත් එවැනි දසුන් හැමතැනකම ඇත. ලෝකයේ බහුතරය නානාප්රකාර ලෙඩුන්ය. 

මා සමග වැඩ කළ අයර්ලන්ත ජාතික ෆෝමන්වරයා හා මා අතර මේ සේවා කාලය ඇතුළත ඇතිවූ ගැටුම් නම් කෙළවරක් නැත. නැගෙනහිර යුරෝපයෙන් එංගලන්තයට විශාල වශයෙන් ඇදී එන කම්කරැවනට ඔහු බැනවැදුණේ සතුන්ට මෙනි. ඉංග්රීසි නොදත් ඔවුනට ඒ බැණුම් නොතේරුනත් ෆෝමන්වරයාගේ නරුම ස්වභාවය ඔවුනට වැටහෙන්නට ඇත. පිට රටකට පැමිණ නොදන්නා භාෂාවකින් බැණුම් අසමින් පාච්චල්වීමට ඔවුන් මේ මගට ඇද දැමූ ක්රමයට මම ශාප කරමි. 

තැලෙන යකඩය උඩ පැන පැන තැලීමේ න්යාය අකුරටම ක්රියාවේ යෙදවූ ඔහු , මටද එලෙසින් කතා කරන්නට උත්සහ ගත්තද ඔහුවැන්නවුන් ගැන මේ රටේ වසර විස්සක සේවා පළපුරුද්ද  තුළින් දැන වුන් මම ඔහුට පෙරළා ප්රති උත්තර දෙමින් ඔහු සිටිය යුතු තැන තබන්නට සමත් විමි. මගේ ඒ ක්රමය නිසා ඔහු මා සමග පසුවූයේ අධික ක්රෝධයෙනි. එහෙත් අද මගේ අවසන් දින බව දැන මා වෙතට පැමිණි ඔහු මගේ දකුණත තරයේ මිරිකා මගේ පිටටද තට්ටුවක් දමා " උඹ හොඳ මිනිහෙක්. අපි රණඩු වුණා තමයි. ඒත් ඒවා වැඩකරන වෙලාවට විතරයි. උඹ යන්න කලින් මට කතා කරපං" යැයි පැවසුවේ කවදාකවත් නොපෙන්වූ සිගරට් උරා කහ පැහැවූ දසන් යුගලයද නිරාවරණය කරමිනි. 

ඔහුගේ සැබෑ ස්වරූපය මෙයද? නැතිනම් රකුසකුවන් නරුම විලාසයද? එසේත් නැතිනම් මේ දෙවිදියටම නැති වෙනස්ම විදිහක්ද කියා මට සිතා ගත නොහැක. 

දෙදහස් පහළොවේ ඔක්තෝබර 31

ලෝකයේ මහ ඉහළින් සමරන ' හැලොවීන්' දිනය. ලංකාවෙත් මේ දිනය සමරණවාදැයි නොදනිමි. අප කුඩා අවධියේනම් අවුරුදු දිනය, නත්තල, හජ්ජී හා තෛයිපෝංගල් දිනවලට අමතරව තිබුණේ පෝය දින පමණි. මේ අබුද්දස්ස කාලේ ආදරවන්තයින්ගේ දින, මව්වරුන් හා පියවරු  දිනද සමරන ලංකාවේ හැලොවීන් දිනයක්ද නැති වෙන්නට බැරිය. 

මෙදින හැන්දෑවට විශේෂයෙන්ම කුඩා දරුවන් එක එක විදිහේ බියකරු අන්දමේ ඇදුම් හා වෙස්මුහුණු පැළඳ වීදි බැස ගෙයින් ගෙට යාමේ චාරිත්රයක් ඇත. එසේ ගොස් දොරට තට්ටු කොට ගෙහිමියා දොර ඇරිය පසු පැමනිය ළමයි " trick or treat" යැයි කියා විමසති. ගෙහිමියා ට්රික් යැයි කියූවොත් පැමිණි ළමුන් යම් රංගනයක් කිරීම හෝ ගීයක් ගැයීම හෝ කළ යුතුය. එවිට ගෙහිමියා ළමුන්ට ටොෆී හෝ චොක්ලට් වලින් සංග්රහ කරයි. යම් හෙයකින් ට්රීට් යැයි කියූවොත් නිකම්ම ටොෆී හෝ චොක්ලට් ලබා දෙයි. මෙයින් දෙපිරිසම අහිංසක වින්දනයක් ලබති. 

කුඩා අවධියේ අප මීට සමාන වින්ඳනයක් ලැබුවේ වෙසක් හා පොසොන් උත්සව කාලයේය. උණ බට කපාගෙනවිත් සෑදූ වෙසක් කූඩු මෙන්ම නංගී සමඟ එකතුවී සෑදූ පුංචි තොරණ මට අදත් සිහිවෙයි. අපේ නිවසට අල්ලපු වැටේ සාදමින් තිබූ නව නිවසේ බාසුන්නැහේගෙන් ඉල්ලා ගත් ලී කපා රෑප රාමු තුනක් සහිත තොරණක් ඉදි කළෙමි. අම්මාගේ පරණ සාරියක මා සිතුවම් කළ බුදුන් වහන්සේගේ ඉපදීම, බුදුවීම හා පිරිනිවන් පෑම යන අවස්ථා තුන වර්ණ ගැන්වූයේ නංගීය. මේ මහා තොරන් රාජයාට දැම්මේ බල්බ තුනකි. එමෙන්ම පුංචි මෝටරයක් යොදා ගෙන බුදුරැස් මාලා කරකැවූ හැටි අදද සිහිවද්දී දෑසම තෙත්වී යන්නේ මටත් නොදැනීමය. 

ඉන්පසු අප රංචු ගැහී අනෙක් නිවෙස්වල වූ වෙසක් සැරසිලි නරඹන්නට වීදි දිගේ සක්මන් කළෙමු. 

එලෙසින්ම පොසොන් උත්සවයට පූජා නගරයේ තැනෙන පොසොන් කඩ බලන්නට රෑ එළිවෙන තුරු කරක් ගැසුවෙමු. වරක් සිසිල් බීම දන්සැලකින් පමණට වඩා බීම බී ලෙඩ වූ අයුරු මට සිහිවෙයි. 

එහෙත් රටේ අසූවේ දශකයේ ඇතිවූ කොටි ප්රශ්නය, ජාතිවාදී කලබල හා තරුනයන්ගේ සන්නද්ධ අරගල හේතුවෙන් මේ සොඳුරු අවස්ථා නැත්තටම නැතිවී ගියේය. 

එහෙත් දැන් මේ රටෙත් දරුවන්ගේ ඒ අහිංසක වින්ඳනය පරයා නත්තල් හා අළුත් අවුරැදූ පාටි මෙන් හැලොවීන් පාටිද පැවැත්වෙයි. මේවාට යන තරුණ පිරිස් හල්ක් , ඩ්රැකුයුලා හෝ ස්පයිඩර් මෑන් මෙන් වෙස්මාරු කරගෙන පාටියට ගොස් ඇතිවන තුරු කා බී නටා ප්රීති වෙති. 

දිනකට හෝ තමන්ගේ සැබෑ වෙස්මුන ගලවා වෙනත් වෙස් මූණක් දමා ගැනීම එක අතකට හොඳය. එහෙත් ලෝකයේ බහුතරය හැමදාම සිටින්නේ සැබෑ මුහුණින් නොව වෙස් මුහුණු පළඳා ගෙන බව මම දනිමි. 

දෙදහස් පහළොවේ නොවැම්බර 1

ඉල් මහේ පළමුවෙනිදා. 'ඉල් මහ ' කියන වචනය ඇහෙනකොට හිතට දැනෙන්නෙ අමුතු හැගීමක්. සුවයක්. මේ පවතින ධනපති ක්රමය වෙනස්කරන්න තම දිවි කැපකරපු තරුණ විප්ලවවාදී වීරයන් සමරන මාසයක ඇරඹුම. 

කවුරු කෙසේ කීවත් විජේවීර සහෝදරයට තිබුණු දැක්මට මම කැමතියි. පසුව එන එක එක ආගමික නායකයන් ආගම් තමන්ගෙ වාසියට වෙනස් කර ගන්නවා වගේ මේ ව්යාපාරත් පසුව ආ නායකයන් තම තමන්ගේ පුද්ගලික ලාභ ප්රයෝජන සලකා වෙනස්කරගත්තා පමණක් නොව පාවලත් දුන්නා. දිවි පිදූ සැබෑ විරැවන් අමරණීයයි. ඔවුනට මගේ ආචාරය. 

ඒවගේම ක්රිස්තියානි ආගමට අනුව මළවුන්ගේ මාසයයි මේ. මම නම් ආගම්වාදයට විරැද්දයි. උපතින් බුද්ධාගමේ වුණත් අනෙක් ආගම්වලටත් මගේ තියෙන්නෙ ඉමහත් ගෞරවයක්. හේතුවනම් හැම ආගමකම මූලික පදනම නම් එකම වීමයි. මිනිසුන්මයි ඒ ආගම් තමන්ට උවමනා විදිහට වෙනස් කර ගන්නේ. ලෝකයේ යුද්ධයක් ගත්තොත් ආගම කොහෙන් හරි ගෑවිලා ඇති. 

අද ලංඩනයේ හැරෝ සිනමා හලේ ඇහැළේපොළ කුමාරිහාමි සිංහල චිත්රපටය තිරගත වෙනවා. මට යන්නට වුණේ නෑ. වෙන වැඩක් යෙදුණු නිසා. හැකියාවක් තිබුණත් මට යන්නට එතරම් උවමනාවක් තිබුණෙත් නෑ. හේතුව තමයි ඉතිහාස කතා බලන්නට දැන් මගෙ විශේෂ කැමැත්තක් නැති කම. ඒවායේ කිසිම නිර්මාණාත්මක වටිනාකමක් නෑ කියලයි මට හිතෙන්නේ. ඊට වඩා මට වටිනවා හැත්තෑව හා අසූව දශකවල ධර්මසේන පතිරාජ, වසන්ත ඔබේසේකර, ධර්මසිරි බංඩාරනායක, ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් හා එච් ඩී ප්රේමරත්න වැනි සිනමාවේ පතාක යෝදයන් තැනූ නිර්මාණාත්මක සිනමා පට. ඒ කාලය ගැන කොච්චර කතා කළත් මට නම් ඇතිවෙන්නෙ නෑ. එදා සාර්ථකව තිබූ අපේ සිනමාවෙ කඩා වැටීම ගැන පොතක් පිරෙන්න උණත් ලියන්න පුළුවන්. ඒ ගැන තවත් දිනයක කතා කරන්නම්. 

දෙදහස් පහළොවේ නොවැම්බර 2

උදේම නැගිට්ටෙ මට සේවයට වාර්තා කළ යුතු නව ව්යාපෘතියට හැතැම්ම පනහක් පමණ යායුතු නිසා. එය පිහිටියේ ලංඩනයෙන් පිට බැසිල්ඩන් නම් නගරයේ. මට දුම්රියෙන් එහි යාමට අවශ්ය වූවත් අප වෙසෙන වොට්ෆඩ් නගරයේ සිට කෙළින්ම එක දුම්රියකින් එහි යාමට හැකියාවක් නොතිබූ නිසා වාහනය පදවාගෙන යාම හැර වෙන විකල්පයක් නොතිබුණි. . උදේට සහ හවසට හෝරා දෙකක් මහ මග , කිසිමවැඩක් නැතිව ගත කරන්නට වීම ගැන ඇතිවුණේ කණගාටුවක්. දුම්රියේනම් මේ පැය දෙකේ යමක් ලියන්නට හෝ පොත පතක් කියවාගන්නට ඉඩ ප්රස්ථාව තිබුණි. ඒත් මේ පැය දෙක , ලිවිය යුතු දෙයක් ගැන සිතින් ආකෘති සෑදීමටවත් යොදාගැනීමට අවසානයේ සිතා ගතිමි. 

පෙරදා රැයේ පටන්ම මෝදුවී තිබූ ඝන මීදුම් තට්ටුව මීටර කිහිපයකට වඩා ඉදිරිය නොපෙනෙනසේ පළාතම වසා පැතිරලා. මේ හේතුව නිසා එංගලන්තයේ බොහෝ ගුවන් ගමන් ඒ උදයේ අවලංගුකර ඇති බව රථයේ ගුවන්විදුලියෙන් අසන්නට ලැබුණා. 

ගුවන්යානා ගැන ඇසෙද්දී හැලොවීන් දිනයදා කඩා වැටුණු රුසියානු ගුවන් යානයේ වුන් ඒ අසරණ මගීන් ගැන මගේ සිතේ ඇතිවන්නේ මහා දුකක්. කිසිදු වරඳක් නොමැතිව යමෙකුගේ අවශ්යතාවයට ඔවුන්ට නිකරුනේ තම දිවියෙන් සමුගන්නට සිදුවිය. උඩු ගුවනේදී ඇතිවූ පිපිරීමක් නිසා යානය කඩා වැටුණු බව ප්රචාරය කෙරැනත් මෙයත් යම් ත්රස්තවාදී අමන ක්රියාවක ප්රතඵලයක් බව ලෝකයම දනිති. රාජ්ය හෝ රාජ්ය නොවන වූවත් ත්රස්තවාදය නම් ත්රස්තවාදයමය. මම එය පිළිකුල් කරමි. කවදා නම් මෙවැනි විනාශ අසන්නට නොලැබී මේ ලෝකය යහපත් තැනක් වේවිද? මිනිසාම මිනිසාගේ දියුණුවට මෙන්ම විනාශයටද පාර කපන හැටි. 

වැඩට ගොස් නවමු ව්යාපෘතියෙ වැඩ බාරගෙන උදේ වරැවම ඒ වෙනුවෙන් ගතවිය. හදිසියේ මගේ ජංගම දුරකථනය බලද්දී වයිබර් ඇමතුම් දෙකක් ලැබී ඇතිබව දුටුවෙමි. එය ලැබී තිබුණේ මුහුණු පොතින් හඳුනාගත් අල්පයක් පමණවූ උතුම් සහෘදයන් අතර මගේ හදවතේ ඉහළම තැනක සිටින අසංගී සොයුරියගෙනි. ඉතා සොඳුරැ කලාකාරිනියකවූ ඇය අද ,රාජගිරියේ ආයූර්වේද රෝහලේ , දනිස්වල හටගත් ආබාධයක් හේතුවෙන් නේවාසිකව ප්රතිකාර ලබමින් සිටින සුනිල් මාධව ප්රේමතිලකයන් බලන්නට ගියවිට මට ඇමතුමක් ගන්නා බව කියුවා නේදැයි සිහිවුනේ එවිටය. මම වහාම ඇයට ඇමතුමක් ගතිමි. මගේ වාසනාවට ඇය ඒවනවිටත් සිටියේ සුනිල් මාධවයන් අසලය. ඇය ඔහුට දුරකථනය දුන්නාය. 

මගේ ජීවිතයේ ඉතාමත්ම වටිනා දුරකථන ඇමතුම් කිහිපයක් ඇත. ඒ අතරින් ඉහලම තැතකට  මේ මොහොතේ මේ උතුම් මිනිසා සමඟ පැවැත්වූ සංවාදයත් එකකර ගතිමි. මට ඒ පින උදාකරදුන් අසංගී අන්ජූ විජේසූරිය මගේ ආදරණීය නැගෙණියට නැවතත් මගේ ප්රණාමය පුදකරමි. ඒ පිළිබඳව එවෙලේම මා ලියූ ලිපිය , පහත ලිංකුවෙන් ඔබට කියවිය හැක. 

https://www.facebook.com/chandana.gunasekera/posts/10207798412028724

චන්දන ගුණසේකර- එක්සත් රාජධානිය